Γράφει ο συγγραφέας Παναγιώτης Μπεκιάρης (βιβλίο: Ταξίδια Αυτογνωσίας)
Αν τρώω υγιεινά θα είμαι υγιής; Αν ασκούμαι θα έχω ζωτικότητα και υγεία; Αν διαβάσω ένα βιβλίο αυτογνωσίας θα με βοηθήσει να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου προς το καλύτερο; Αν κάνω διαλογισμό θα βρω ηρεμία; Αν αναπνέω σωστά θα είμαι γεμάτος ενέργεια και σθένος; Αν πετύχω ένα στόχο μου θα νιώσω επαρκής και άξιος; Αν πάω ένα ταξίδι και αλληλεπιδράσω με διαφορετικούς πολιτισμούς θα νιώσω χαρά;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα ας πάρουμε τον μίτο της Αριάδνης από την αρχή και ας απαλλαγούμε από διάφορες εγκατεστημένες πεποιθήσεις.
Αν τρως υγιεινά και σωστά θα βοηθήσεις το σώμα σου να λειτουργεί εύρυθμα και το νου σου να έχει διαύγεια. Δίχως αυτό να σημαίνει ότι θα είσαι και υγιής! Αν κάνεις διαλογισμό θα βοηθήσεις το νου σου να ηρεμήσει από τις πολύπλοκες και καταρρακτώδεις σκέψεις και θα εμπνευστείς περαιτέρω. Αλλά ούτε πάλι κάποιος σου εγγυάται την υγεία σου. Αν διαβάσεις ένα βιβλίο αυτογνωσίας μπορεί να αποκτήσεις πνευματικές γνώσεις ή νέους τρόπους σκέψης. Δεν νομίζω όμως ότι με το να διαβάσεις ένα βιβλίο αυτογνωσίας (εξαιρείται το δικό μου! ) θα μείνεις για πάντα υγιής.
Γιατί όμως γίνεται αυτό;
Διότι πολύ απλά δεν είμαστε το σώμα μας. Δεν είμαστε αυτό που μας έχουνε μάθει να είμαστε. Δεν είμαστε αυτό που βλέπουμε στην αντανάκλαση του καθρέφτη μας. Ή για την ακρίβεια δεν είμαστε ΜΟΝΟ αυτό. Είμαστε ένα πολυδιάστατο oν με πολλές εκφάνσεις. Και αν δουλεύουμε στωικά και με προσήλωση τη μια από αυτές σαφώς θα την ενδυναμώσουμε αλλά οι άλλες; Π.χ. αν δουλεύω επιμελώς το σώμα μου με υγιεινή και ιδιοσυγκρασιακή διατροφή και το ασκώ τακτικά θα το ενδυναμώσω. Αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται ότι μαζί με το σώμα μου θα ενδυναμώσω και τη νόηση, το ψυχικό και τον συναισθηματικό μου κόσμο. Και να μη μιλήσω για το Πνεύμα που βρίσκεται στο τέλος του μακροσκελούς λαβυρίνθου της ζωής.
Και τι χρειάζεται να κάνω;
Απλά καλείσαι να ‘δουλέψεις’ με τον εαυτό σου σε πολλαπλά επίπεδα. Αλλά αυτό που θα χρειαστεί την ιδιαίτερη προσοχή σου είναι το ψυχικοσυναισθηματικό μέρος.
Είναι το μέρος που ελλοχεύουν οι παιδικοί προγραμματισμοί και τραυματισμοί και τα συστήματα πεποιθήσεων που μέσω του υποσυνείδητου μας κυβερνούν. Είναι αυτό που σαν επαγγελματίας λαμπαδηδρόμος μεταφέρει τις αποτυπώσεις του και τα αποτελέσματα του στρες στο φανερό σώμα μας (η ψυχονευροανοσολογία έχει αποδείξει πλέον τις καταστροφικές συνέπειες του παρατεταμένου στρες στο ανοσοποιητικό μας, και όχι μόνο, σύστημα). Αυτή η συνειδητοποίηση μόλις επιτευχθεί πάει αγκαζέ και με μια άλλη, που μας κατευθύνει να πάρουμε την ευθύνη της ζωής στα χέρια μας.
Από «θύμα» μιας διάγνωσης που αφήνεται έρμαιο στις γνώσεις και πεποιθήσεις κάποιου άλλου γινόμαστε οι καθοδηγητές της πρόγνωσης!
Ενθυμούμαστε έτσι ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε οι δημιουργοί της πραγματικότητας μας. Και αν δεν μας αρέσει…ας την αλλάξουμε!
Και όπως γράφω στο βιβλίο αυτογνωσίας μου: «Όταν χρειάζεσαι να διορθώσεις τις ατέλειες της εξωτερικής σου εμφάνισης πας στον καθρέφτη και λες: Καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποιος είναι ο ποιο όμορ….ΟΥΠΣ! λάθος, αυτό το έχει πει άλλος… τέλος πάντων, πας και βλέπεις τις όποιες ατέλειες στην αντανάκλαση σου και αυτές διορθώνεις. Εμ, το ίδιο να μη κάνεις και με τις εσωτερικές σου ατέλειες, αυτές του ψυχισμού σου;
Για θυμήσου! Και για αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν καθρέφτες!
Α) Οι άνθρωποι που υπάρχουν ήδη στη ζωή μας ή οι άνθρωποι τους οποίους έλκουμε στη ζωή μας. Όταν εκνευριζόμαστε μαζί τους είναι διότι προβάλλουν πτυχές μας που δεν μας είναι αρεστές ή δεν θέλουμε να δεχτούμε ότι έχουμε ή δεν ξέρουμε ότι έχουμε. Μπορεί, επίσης, να μας καθρεφτίζουν προγραμματισμούς που έχουμε μέσα μας.
Β) Το σώμα μας, το οποίο δεν επεξεργάζεται μόνο τις τροφές αλλά και τα συναισθήματα μας. Και αν δεν μπορεί να τα επεξεργαστεί, να τα αφομοιώσει και να τα ανακυκλώσει τότε εξωτερικεύονται μέσω μιας ασθένειας, που μοναδικό στόχο έχει όχι την τιμωρία αλλά την καλύτερη εσωτερική θέαση.»
Εν κατακλείδι κάθε τι συμβάλει, τίποτα από μόνο του δεν δημιουργεί το τελικό αποτέλεσμα!
Βρες το βιβλίο αυτογνωσίας που σου ταιριάζει από τις Εκδόσεις iWrite
