Έχουμε δει πολύ λίγες πραγματικά παγκόσμιες κρίσεις τα τελευταία 70 χρόνια. Η τελευταία ήταν στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχουν συμβεί πολλά άσχημα γεγονότα με διεθνή εμβέλεια αλλά κανένα δεν έχει επηρεάσει την καθημερινότητά μας τόσο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα όσο το Covid-19. Τι σημαίνει αυτό; Είναι μια τεράστια ευκαιρία για την ανθρωπότητα, όπως όλες οι κρίσεις.
Αν το δούμε ψυχρά και αποστασιοποιημένα, θα μπορούσαμε μάλιστα να υποστηρίξουμε ότι αυτό το φαινόμενο ήταν ευλόγως αναμενόμενο. Ήμασταν στο σημείο βράσης για πολύ καιρό και δεν είναι να απορούμε που ξεχείλισε η κατσαρόλα. Παντού στον πλανήτη παρατηρούνται σιωπηλοί πόλεμοι λέξεων, νοητικών και αισθηματικών συγκρούσεων για δεκαετίες. Όλες οι συγκρούσεις, αν παρατηρήσατε, ξεκινούν πρώτα στο μυαλό μας και έπειτα πέφτουν οι δονήσεις μας μέχρι να φτάσουν στο υλικό επίπεδο και να εκφραστούν και εκεί. Ο συλλογικός εγωισμός που έχει καταλάβει τον τρόπο σκέψης της ανθρωπότητας σε καιρό ειρήνης αναζητώντας δύναμη, διάκριση και πλούτο, δημιούργησε ανυπέρβλητες αντιθέσεις που τώρα καιρός είναι να μαλακώσουν. Με τις παγκόσμιες αντιθέσεις στο κόκκινο, η οικονομία δεν θα ξεφύγει από τη χαμηλή παραγωγικότητα (<2% ετησίως στην Ευρώπη) που παρατηρείται εδώ και δύο δεκαετίες.
Τώρα, ως ανθρωπότητα αλλά και ο καθένας μας, πρέπει να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, ώστε οι ανατροφοδοτικοί μηχανισμοί που λειτουργούν τόσο μέσα μας αλλά και ως σύνολο, να επανατοποθετηθούν (ή επανατεθούν;) σε τόσα θέματα. Τι σκέφτηκα, είπα, αισθάνθηκα και έπραξα που θα μπορούσα καλύτερα; Για παράδειγμα, στην καθημερινότητά μας, πόσοι από μας κινούμαστε καθημερινά μόνο για επιβίωση, θυσιάζοντας τις αρχές και την ακεραιότητά μας; Ε, να, λοιπόν, ο ένοχος, ο φόβος είναι το γνώριμο μοτίβο λειτουργίας τόσων από μας και έρχεται να εγκατασταθεί πάλι στο πως αντιλαμβανόμαστε και την κρίση αυτή. Αρχικά επέρχεται η εσωτερική μας πόλωση με το περιβάλλον, στη συνέχεια επιδιώκουμε την ικανοποίηση του εγωισμού μας και απαρνιόμαστε μια φυσική ισορροπία βάζοντας όλη την ενέργειά μας σε αυτό το στραβοπάτημα που με τα χρόνια χαλάμε και την έσω-πυξίδα προς την αρμονία, την ακεραιότητα και τέλος προς την ευτυχία μας.
Δεν μας βοηθά να επιλέγουμε τον φόβο και την παράνοια αντί για την αποδοχή της κατάστασης που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Μια φοβική προσέγγιση δεν μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο, αλλά μπορεί να βλάψει τη ζωή και τη συνεργασία. Μπορεί να βλάψει την ευελιξία μας και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εμποδίσει την ανθρωπότητα να αυξήσει την αντίληψή της. Η συνεχής βελτίωση της αντίληψής μας είναι η ουσία της ζωής ενός ανθρώπου και ένας βασικός στόχος της ανθρωπότητας, όχι το πόσα μαζέψαμε και ξεχωρίσαμε. Ίσως γυρίζουμε επιτέλους σελίδα! Ξεκινώντας από σήμερα, αρχίζουμε να ανταποκρινόμαστε στην ευκαιρία που δημιουργείται, δρώντας ενωμένοι αλλά σημαντικότερα, ταυτιζόμενοι με το ευρύτερο σύνολο. Φροντίζουμε τις οικογένειές μας και φροντίζουμε για την τήρηση των κανόνων. Η νοητική γέφυρα θα αρχίσει τότε να ξεδιπλώνεται μεταξύ εσού και των πλησιέστερών σου και αν το επιτρέψουμε μετά θα επεκταθεί σαν τον Covid-19 μέχρι και στους εχθρούς, που θα δουλέψουν τελικά μαζί για το ανώτερο συμφέρον τους. Η ευχή μας είναι η ανθρωπότητα να αρχίσει να εναρμονίζεται με το θείο δώρο της ζωής και τη φύση, να μάθει να μοιράζεται και να συνεργάζεται γιατί υπάρχουν αρκετά για όλους.
Τα μέσα μας θυμίζουν συνεχώς το χειρότερο. Ωστόσο, ο πλανήτης δυσκολεύεται να το παρατηρήσει, ο χαμός θα τελειώσει σε μερικούς μήνες. Ο αέρας είναι ήδη καθαρότερος στη Σαγκάη μετά τους περιορισμούς κίνησης. Τα πουλιά ακούγονται επιτέλους να τιτιβίζουν. Οι άνθρωποι σταματάνε να πολεμούν αλλά συνεχίζουν να τσιρίζουν μέσα τους για τον κορονοϊό. Ο πόνος αυτός είναι άλλη μια σταθερά στον πλανήτη, ο αγώνας είναι δεδομένο στη Ζωή όσο και η αναγέννησή της. Μόνο, λοιπόν, αν κόψουμε τον Γόρδιο δεσμό θα δυναμώσουμε πραγματικά το ανοσοποιητικό σύστημα της ανθρωπότητας. Η λύση ενός αδιεξόδου βρίσκεται τώρα σε άλλο επίπεδο, πέρα από την αυστηρή λογική της περίστασης. Ας δούμε τότε πώς ο καθένας μας μπορεί αληθινά να συνεισφέρει. Αν επικεντρωθούμε στην προσωπική μας ακεραιότητα, τηρώντας τους κανόνες, σεβόμενοι τους άλλους και τις διαφορές μας, όχι μόνο τον επόμενο μήνα αλλά κάθε μας στιγμή θα βρίσκουμε πραγματικά την υγεία μας και μία αφάνταστη ακόμα πραγματικότητα.
. Με τις παγκόσμιες αντιθέσεις στο κόκκινο, η οικονομία δεν θα ξεφύγει από τη χαμηλή παραγωγικότητα (<2% ετησίως στην Ευρώπη) που παρατηρείται εδώ και δύο δεκαετίες.
Τώρα, ως ανθρωπότητα αλλά και ο καθένας μας, πρέπει να κάνουμε μια ενδοσκόπηση, ώστε οι ανατροφοδοτικοί μηχανισμοί που λειτουργούν τόσο μέσα μας αλλά και ως σύνολο, να τεθούν ξανά σε λειτουργία σε τόσα θέματα. Τι σκέφτηκα, είπα, αισθάνθηκα και έπραξα που θα μπορούσα καλύτερα; Για παράδειγμα, στην καθημερινότητά μας, πόσοι από μας κινούμαστε καθημερινά μόνο για επιβίωση, θυσιάζοντας τις αρχές και την ακεραιότητά μας; Ε, να, λοιπόν, ο ένοχος, ο φόβος είναι το γνώριμο μοτίβο λειτουργίας τόσων από μας και έρχεται να εγκατασταθεί πάλι στο πως αντιλαμβανόμαστε και την κρίση αυτή. Αρχικά επέρχεται η εσωτερική μας πόλωση με το περιβάλλον, στη συνέχεια επιδιώκουμε την ικανοποίηση του εγωισμού μας και απαρνιόμαστε μια φυσική ισορροπία βάζοντας όλη την ενέργειά μας σε αυτό το στραβοπάτημα που με τα χρόνια χαλάμε και την έσω-πυξίδα προς την αρμονία, την ακεραιότητα και τέλος προς την ευτυχία μας.
Δεν μας βοηθά να επιλέγουμε τον φόβο και την παράνοια αντί για την αποδοχή της κατάστασης που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Μια φοβική προσέγγιση δεν μπορεί να αποτρέψει τον θάνατο, αλλά μπορεί να βλάψει τη ζωή και τη συνεργασία. Μπορεί να βλάψει την ευελιξία μας και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εμποδίσει την ανθρωπότητα να αυξήσει την αντίληψή της. Η συνεχής βελτίωση της αντίληψής μας είναι η ουσία της ζωής ενός ανθρώπου και ένας βασικός στόχος της ανθρωπότητας, όχι το πόσα μαζέψαμε και ξεχωρίσαμε. Ίσως γυρίζουμε επιτέλους σελίδα! Ξεκινώντας από σήμερα, αρχίζουμε να ανταποκρινόμαστε στην ευκαιρία που δημιουργείται, δρώντας ενωμένοι αλλά σημαντικότερα, ταυτιζόμενοι με το ευρύτερο σύνολο. Φροντίζουμε τις οικογένειές μας και φροντίζουμε για την τήρηση των κανόνων. Η νοητική γέφυρα θα αρχίσει τότε να ξεδιπλώνεται μεταξύ εσού και των πλησιέστερων σου και αν το επιτρέψουμε μετά θα επεκταθεί σαν τον Covid-19 μέχρι και στους εχθρούς, που θα δουλέψουν τελικά μαζί για το ανώτερο συμφέρον τους. Η ευχή μας είναι η ανθρωπότητα να αρχίσει να εναρμονίζεται με το θείο δώρο της ζωής και τη φύση, να μάθει να μοιράζεται και να συνεργάζεται γιατί υπάρχουν αρκετά για όλους.
Τα μέσα μας θυμίζουν συνεχώς το χειρότερο. Ωστόσο, ο πλανήτης δυσκολεύεται να το παρατηρήσει, ο χαμός θα τελειώσει σε μερικούς μήνες. Ο αέρας είναι ήδη καθαρότερος στη Σαγκάη μετά τους περιορισμούς κίνησης. Τα πουλιά ακούγονται επιτέλους να τιτιβίζουν. Οι άνθρωποι σταματάνε να πολεμούν αλλά συνεχίζουν να τσιρίζουν μέσα τους για τον κορονοϊό. Ο πόνος αυτός είναι άλλη μια σταθερά στον πλανήτη, ο αγώνας είναι δεδομένο στη Ζωή όσο και η αναγέννησή της. Μόνο, λοιπόν, αν κόψουμε τον Γόρδιο δεσμό θα δυναμώσουμε πραγματικά το ανοσοποιητικό σύστημα της ανθρωπότητας. Η λύση ενός αδιεξόδου βρίσκεται τώρα σε άλλο επίπεδο, πέρα από την αυστηρή λογική της περίστασης. Ας δούμε τότε πώς ο καθένας μας μπορεί αληθινά να συνεισφέρει. Αν επικεντρωθούμε στην προσωπική μας ακεραιότητα, τηρώντας τους κανόνες, σεβόμενοι τους άλλους και τις διαφορές μας, όχι μόνο τον επόμενο μήνα αλλά κάθε μας στιγμή θα βρίσκουμε πραγματικά την υγεία μας και μία πραγματικότητα που δεν έχουμε ακόμη φανταστεί. .
Αποκτήστε το βιβλίο του Στέργιου Σουγιουτζόγλου ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ