Συστήστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας «9 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ». Πότε ξεκινήσατε να το γράφετε; Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης του βιβλίου σας και πόσο καιρό σας πήρε για να το τελειώσετε;
Ξεκίνησα να γράφω το φθινόπωρο του ‘16. Το 9 Μήνες και κάτι Χρόνια προέκυψε τόσο αυθόρμητα και ξαφνικά που ούτε η ίδια κατάλαβα, να σας πω την αλήθεια, πως εμπλέχτηκα με τη συγγραφή. Αναδύθηκε δε τόσο παρορμητικά η επιθυμία να γράψω και να εκδώσω το γραπτό μου, που συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί όταν είχα υπογράψει πλέον το συμβόλαιο με τον εκδοτικό, κάπου εννιά μήνες αργότερα. Όσο πήρε, δηλαδή, η συγγραφή του βιβλίου. Εννιά μήνες και κάτι, να είμαι ακριβής… Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό. Αισθάνομαι, πως το γράψιμο λειτούργησε ως μια αυτογνωσιακή διαδικασία απελευθέρωσης, μετουσιώνοντας τη δύσκολη περίοδο από την οποία είχα εξέλθει, της μοναχικής εγκυμοσύνης και γέννησης του γιου μου. Πηγή της έμπνευσής μου ήταν τα βιώματα, οι συνειδητοποιήσεις, οι παιδικές αναμνήσεις και η πρόσφατη περιπέτεια που είχα…
Τι ιδιαίτερο θα διαβάσουμε σ αυτό το βιβλίο? Αν ήσασταν ένας απλός αναγνώστης του, ποια θα θεωρούσατε ότι είναι τα δυνατά του στοιχεία?
Το 9 Μήνες και κάτι Χρόνια περιγράφει ότι ακριβώς διατυπώνει ο υπότιτλός του, “ένα πνευματικό ταξίδι μητρότητας”. Μοιράζεται με τον/την αναγνώστη την πνευματική διάσταση αυτής της μαγικής και ταυτόχρονα δύσκολης περιόδου στη ζωή μιας γυναίκας. Τις υπαρξιακές ανακατατάξεις, τις συναισθηματικές αναμοχλεύσεις, τις εσωτερικές ανησυχίες, τους φόβους, τις συνειδητοποιήσεις που την κατακλύζουν πολλές φορές αφαιρώντας την οποιαδήποτε μαγεία.. Μια διαδικασία ακόμα εντονότερη όταν τη βιώνει κανείς χωρίς τον σύντροφο. Ως αναγνώστρια θα στεκόμουν στην “παράλληλη δράση’’ που εκτυλίσσεται στο βιβλίο. Αυτή της πνευματικής αφύπνισης της ηρωίδας. Της αφύπνισης που επιφέρει η περίοδος αυτή. Κάτι που η Αγάπη Μελά (η ηρωίδα) συνειδητοποιεί χρόνια αργότερα, όταν πλέον έχει μετουσιώσει τις πληγές και τα τραύματά της.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να αποκομίσει ο αναγνώστης σας.
Το μήνυμα που θα ήθελα να αποκομίσει ο/η αναγνώστης είναι πως οι δοκιμασίες που συναντάμε είναι η μαθητεία μας στη ζωή. Αρκεί, όπως αναφέρω σε ένα σημείο να παραδοθούμε και να τον αποδεχτούμε. Και δεν εννοώ παραίτηση, αλλά παράδοση. Καταλαβαίνετε τη διαφορά, σωστά; ‘Όταν αφηνόμαστε στον πόνο και χαμηλώνουμε την αντίσταση απέναντί του, οι όποιες δυσκολίες αποκτούν νόημα. Σε εκείνο το κομβικό σημείο γίνεται η υπέρβαση που μεταμορφώνει τον πόνο σε μαθητεία’.
Πως αποφασίσατε τον τίτλο του βιβλίου, υπήρξε κάποιος άλλος που απορρίφθηκε?
Ο τίτλος του βιβλίου ‘προέκυψε’ μόνος του μέσα από το γραπτό. Ολοκληρώνοντάς το, λέτε και ξεπήδησε μόνος του. Λίγες γραμμές πριν τον επίλογο. Ο υπότιτλος όμως δεν ήταν αυτός εξ’ αρχής. Μου ζητήθηκε από τον εκδοτικό να τον αλλάξω για να είναι πιο δόκιμος και επεξηγηματικός.
Ποια σειρά ή φράση θα θέλατε να υπογραμμίσει κάποιος που διάβασε το βιβλίο σας και γιατί?
Είναι δύσκολο να επιλέξω μια φράση που θα ήθελα να υπογραμμίσει κάποιος. Ίσως γιατί το βιβλίο κινείται σε διάφορους άξονες και θίγει αρκετά ζητήματα, όπως την μητρότητα, τη μονογονεϊκότητα, την αφύπνιση, την ανθεκτικότητα που αποκτούμε μέσα από τις δοκιμασίες. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε δύο. Η πρώτη έχει να κάνει με τη μεγαλοψυχία και την υπέρβαση που καλείται να δείξει ένας (χωρισμένος, μονογονεϊκής οικογένειας) γονιός για το παιδί του όπως και τη διεύρυνση που αυτές οι χάρες του προσφέρουν.
Αναφέρω, “Γνωρίζω, από πρώτο χέρι όμως, πως κανένας νόμος ή θεσμός δεν θα καταφέρει να συνταγογραφήσει τη σωστή δοσολογία παρουσίας ενός γονιού στη ζωή του παιδιού του και εκεί έγκειται η μεγαλοψυχία, η υπέρβαση, η αφοσίωση και η αγάπη που στις μελανότερες στιγμές μιας οικογένειας καλούνται να δείξουν δύο γονείς’. Η δεύτερη και περισσότερο επίκαιρη, μεσούσης της κατάστασης που βιώνουμε τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο σε ολόκληρο τον πλανήτη, είναι η ανθεκτικότητα που αποκτούμε μέσα από τις δοκιμασίες της ζωής. “Οι ενστικτώδεις καταστάσεις της ζωής είναι αυτές που λειτουργούν σαν καταπέλτης για την πτήση στο διάστημα. Ίσως γιατί σε αυτές τις καταστάσεις η τροχιά του σώματος πλησιάζει περισσότερο αυτήν της ψυχής. […]. Ο άνθρωπος μπορεί να αγγίξει, αν το επιλέξει, συχνότητες υψηλής συνείδησης και να φωτιστεί προς στιγμήν ή εφ’ όρου ζωής”.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο βιβλιοφιλικό site
ΠΗΓΗ: BEAUTY DAYS WITH A BOOK
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΑΣ 9 ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ