Γράφει ο συγγραφέας Παναγιώτης Μπεκιάρης (βιβλίο «Ταξίδια Αυτογνωσίας»)
«Τα θαύματα δεν είναι αντίθετα στη φύση, αλλά αντίθετα σ’ αυτά που ξέρουμε για τη φύση»
Άγιος Αυγουστίνος
Τι ορίζεται ως θαύμα;
Σύμφωνα με την περιγραφή της Βικιπαίδεια «Ως θαύμα χαρακτηρίζεται κάθε συμβάν, που στη βάση μιας ειδικής αντίληψης (κοινωνικής, θρησκευτικής, φιλοσοφικής κλπ.) για τη φύση και τους φυσικούς νόμους, είναι δυνατόν να θεωρηθεί “ανεξήγητο”, με τα καθιερωμένα, επιστημονικά αποδεκτά, κριτήρια.» Καταρχήν οι θρησκείες ανά τον κόσμο περιγράφουν θαύματα αλλά συνήθως μόνο από τους ιερείς της ή αγίους της, δηλαδή από το στενό τους κύκλο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι είναι ικανότητα των λίγων και εκλεκτών!
Η φιλοσοφία από την άλλη είναι εξαιρετική αλλά με περιορισμούς. Δεν περιέχει την πνευματικότητα και άρα δρα σε περιοριστικά πλαίσια. Ένα βιβλίο αυτογνωσίας ή φιλοσοφίας δεν είναι αρκετό από μόνο του να διευρύνει τα ψυχικά επίπεδα, πλην ομολογουμένως από σπάνιες περιπτώσεις. Οι κοινωνικές αντιλήψεις τώρα αλλάζουν με τα χρόνια. Η κοινωνία δεν είναι η ίδια με αυτήν πριν εκατό χρόνια. Άλλες πεποιθήσεις επικρατούσαν τότε άλλες τώρα.
Η κοινωνία και η επιστήμη βασίζονται σε αυτά που γνωρίζουν, άρα όσα δεν γνωρίζουν τα απορρίπτουν μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Πριν μερικά χρόνια σε συνεργασία με τη θρησκεία σε έκαιγαν στην πυρά άμα διατύπωνες ότι η Γη είναι σφαιρική ή κάτι άλλο διαφορετικό από τις κρατούσες αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Σήμερα σε διαπομπεύουν και σε περιθωριοποιούν! Με λίγα λόγια κάτι που δεν το ξέρουν σήμερα το απορρίπτουν ενώ αν αύριο το αποδείξουν, το επικροτούν.
Άρα πως μπορούν όλα αυτά τα ‘ρεύματα’ να θεωρήσουν κάτι ανεξήγητο ή θαύμα;
Πολύ απλά δεν μπορούν διότι περιορίζονται εκ φύσεως. Περιορίζονται από τα αυτοδημιούργητα περιοριστικά όρια που έχουν επιβάλλει αποκλείοντας την πνευματικότητα από την εξίσωση.
Τι είναι κυριολεκτικά θαύμα όμως;
Η λέξη προέρχεται από τη λέξη «θαυμάσιο» και σημαίνει κάτι που προκαλεί δέος, θαυμασμό. Άρα ότι είναι θαυμάσιο είναι θαύμα; Και γιατί όχι; Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να βάλουμε περιορισμούς στο τι είναι θαύμα. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι η μια εκδοχή. Μια άλλη κάλλιστα μπορεί να είναι η συμπαντική εναρμόνιση ή συγχρονισμός. Θα το απαντήσω παρουσιάζοντας μια εμπειρία μου ως παράδειγμα. Μια φθινοπωρινή μέρα ερχόμενος από ένα επαγγελματικό μου ραντεβού παρατήρησα τα σύννεφα του ουρανού, τα οποία ήταν πυκνόδετα και μαυριδερά.
Παρόλο που δεν προμηνυόταν καταιγίδα το πρωί όταν έφυγα από το σπίτι, ο ερχομός της ήταν πλέον ρεαλιστικός. Απείχα πολύ από το σπίτι μου και ήμουν χωρίς ομπρέλα και χωρίς μπουφάν. Αυτό που έκανα ήταν ότι δήλωσα ρητά στο σύμπαν ότι θα πάω σπίτι μου ασφαλής και δίχως να βραχώ. Πράγματι, μόλις έβαλα τα κλειδιά στην εξώπορτα μου άρχισε καταρρακτώδης βροχή. Έκτοτε όλες τις φορές που βρισκόμουνα σε παρόμοιες περιπτώσεις (είτε σε θέματα καιρικών συνθηκών, είτε στο να μη βρω ουρά στο σούπερ μάρκετ, είτε να βρω εύκολα πάρκινγκ κλπ.) έκανα το ίδιο και πάντα πετύχαινε.
Στην ουσία τι κάνω εκείνες τις στιγμές; Συντονίζομαι με το Σύμπαν!
Δεν γίνεται κάτι επειδή το θέλω εγώ, άρα με εγωιστικό υπόβαθρο ούτε το σύμπαν ακολουθεί τις διαταγές μου. Απλά μπαίνω σε μια φάση win-win. Αλληλεπιδράμε, αλληλοϋποστηριζόμαστε και αλληλοσυντονιζόμαστε. Και καλύπτουμε και οι δυο τις ανάγκες μας! Και αυτό είναι ένα θαύμα διότι δεν μας είχανε μάθει από μικρούς ότι μπορεί να γίνει έτσι όπως μπορεί να γίνει.
Θαύμα δεν είναι μόνο η ‘ανάσταση’ του Λαζάρου ή ένας μεγάλος καρκινικός όγκος που εξαφανίζεται ξαφνικά σαν τον λαγό στο καπέλο του μάγου. Θαύμα μπορεί να είναι κάθε τι το καθημερινό που είναι απλά θαυμάσιο ή κάθε τι που σε εναρμονίζει με τους άυλους συμπαντικούς τροχούς και σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι μόνος ή αβοήθητος!
Για να μπορέσουν να φανερωθούν όμως τα θαύματα χρειάζεται η αλλαγή αντίληψης μας από το παλιό σε καινούριο. Και όταν κάτι αλλάζει μέσα μας αλλάζει και έξω μας. Και η αντίληψη μας οξύνεται σε βαθμό που να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τα ημερήσια θαύματα που διαδραματίζονται στη ζωή μας.
Για να μπορέσουν τώρα να αναπτυχθούν χρειάζεται η καλλιέργεια της πίστης και η άρση της λογικής! Διότι η λογική, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν χρειάζεται, πολλές φορές λειτουργεί ως περιοριστική πεποίθηση και φρενάρει την πίστη και τη φαντασία. Και όπως είχε πει ο φίλος μας Αϊνστάιν:
«Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού.»
Στην ερώτηση λοιπόν, που καλλιεργούνται και φυτρώνουν τα θαύματα……… η απάντηση είναι απλή………… Μέσα μας! Όσο πιο πολύ εξελισσόμαστε και αυτογνωριζόμαστε τόσο εγκαθίστανται θετικοί προγραμματισμοί και συναισθήματα που έλκουν τη θαυματουργή αλληλουχία στη ζωή μας και η ζωή μεταμορφώνεται σε…..Ευζωία!
Στο βιβλίο «Ταξίδια Αυτογνωσίας» αναφέρομαι στη «γευσιγνωσία θαυμάτων» και το ανεξάντλητο αποτύπωμα αυτών:
«Αχ! Αυτές οι γεύσεις θαυμάτων και οι συνεργασίες με το Σύμπαν! Πάντα μου άφηναν και συνεχίζουν να μου αφήνουν μια μακρά επίγευση πληρότητας και ευγνωμοσύνης. Ακόμα και μετά από πάμπολλες ανάλογες τέτοιες θαυματουργές εμπειρίες, η έκπληξη που νιώθω κάθε φορά είναι πρωτόγνωρη και παρθένα!»
Προσπαθώντας να το αναλύσω κατά καιρούς έχω διαπιστώσει ότι αυτό που μου προσφέρουν αυτές οι εμπειρίες, παράλληλα με την ευτυχία, είναι η ασφάλεια. Ασφάλεια γιατί νιώθω ότι υπάρχει ένας βοηθητικός μηχανισμός που μας καθοδηγεί και μας προστατεύει, όπως οι φάροι τα πλοία να μην προσκρούσουν στη βραχώδη ακτή. Με έχουν κάνει να γεύομαι αυτή την αστείρευτη βοήθεια και μου φωτίζουν το διάβα μου ώστε να αποφεύγω τις αντίστοιχες προσκρούσεις.
Μου έχουν μάθει ότι και να προσκρούσω κάπου – έχει γίνει αρκετές φορές άλλωστε στη ζωή μου – δεν έχω να φοβάμαι κάτι. Ακόμα και τότε όλα είναι όπως έπρεπε να είναι και όλα είναι τέλεια καλά! Αυτός που φοβάται είναι ο μηχανισμός της προσωπικότητας και του Εγώ. Όταν συνδέομαι με αυτές τις εξαίσιες εμπειρίες, συνδέομαι με την ψυχή μου κάθε φορά και λίγο παραπάνω, η οποία δεν φοβάται· έχει αντιληφθεί ότι και η πιο δυνατή πρόσκρουση είναι απλώς μια ακόμη εμπειρία.»
Ψάχνεις το καλύτερο βιβλίο αυτογνωσίας;
Βρες το από τις Εκδόσεις iWrite εδώ!
