Ως δασκάλα έχω υπάρξει αρκετές φορές μάρτυρας πειραγμάτων μεταξύ των παιδιών. Αρκετά παιδιά, κατά τη διάρκεια της σχολικής τους ζωής, γίνονται δέκτες πειραγμάτων από συμμαθητές ή μεγαλύτερα παιδιά του σχολείου. Αντικείμενο ενός πειράγματος μπορεί να αποτελέσει ένα ιδιαίτερο ρούχο, τα γυαλιά οράσεως, το ύψος, το βάρος ή και η καταγωγή. Δυστυχώς όμως, ένα πείραγμα ή όπως συνήθως λένε τα παιδιά «ένα αστείο έκανα», μπορεί να γίνει αιτία για να πληγωθεί ένα παιδί. Για τον λόγο αυτό, εμείς οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς είναι ωφέλιμο να μάθουμε στα παιδιά μας να αντιμετωπίζουν αυτά τα αθώα πειράγματα που τα ενοχλούν, ήδη από την προσχολική ηλικία, οπότε τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν έχουν σταθερότητα στους ρόλους και δεν έχει παγιωθεί μια κατάσταση.
Ένας ενδεδειγμένος τρόπος, σύμφωνα με έρευνες, για αυτή την ηλικιακή ομάδα, αποτελεί η ενδυνάμωση των παιδιών, που γίνονται δέκτες πειραγμάτων, ή η αποθάρρυνση των παιδιών –πειραχτηριών. Πιο απλά, θα πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να αντιμετωπίζουν τα αθώα πειράγματα με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και περιπαιχτική διάθεση, διότι η αντιμετώπιση αυτή αποθαρρύνει τη συνέχεια των πειραγμάτων.
Ευχής έργο η αλλαγή στάσης των παιδιών που πειράζουν, που δέχονται τα πειράγματα, αλλά και των παιδιών που είναι μάρτυρες αυτών, ώστε να μην αδιαφορούν, αλλά να στηρίζουν ηθικά τα παιδιά- δέκτες πειραγμάτων.
Τα «Βατραχοπειράγματα» είναι ένα παραμύθι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iwrite, βασισμένο σε αυτή την προσέγγιση, που δείχνει μέσω των ηρώων του τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων και συμβάλλει στην ενίσχυση της ενσυναίσθησης. Ένα παραμύθι που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν γονείς και εκπαιδευτικοί ως αφορμή για την έναρξη μια εποικοδομητικής συζήτησης για το συγκεκριμένο θέμα.
Τέλος, είναι φυσικά πολύ σημαντικό να είμαστε πάντα δίπλα στα παιδιά και διαθέσιμοι να τα ακούσουμε, χωρίς να τα επικρίνουμε, ώστε να νιώσουν κι αυτά άνετα να μας μιλήσουν.
Καλό θα ήταν λοιπόν, πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς:
να υπενθυμίσετε στα παιδιά τα όρια, δεν είναι σωστό να πληγώνουμε τους άλλους
να προσπαθήσετε να ενισχύσετε την ενσυναίσθηση, ρωτώντας τα πώς θα ένιωθαν τα ίδια εάν δέχονταν πειράγματα
να τα καθοδηγήσετε, να τους πείτε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσουν σε περίπτωση που δεχθούν ένα πείραγμα
να τους μάθετε να ζητάνε βοήθεια, εάν δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν μόνα του ας ζητήσουν τη βοήθεια της δασκάλας ή του δασκάλου
να τα συμβουλεύσετε να μην αδιαφορούν εάν ένας συμμαθητής τους μένει μόνος, δίχως παρέα, ή δέχεται διαρκώς πειράγματα, αλλά να τον πλησιάσουν και να τον βοηθήσουν.
Είμαστε οι «φύλακες άγγελοι» των παιδιών μας, ας τα βοηθήσουμε να αντιμετωπίζουν ό,τι τους στενοχωρεί και αποτελεί εμπόδιο στην απόλαυση της ζωής τους.
Το παρόν κείμενο υπογράφει η εκπαιδευτικός Γιώτα Στανελούδη, με Msc στη Διαπολιτισμική και Ειδική Αγωγή, και συγγραφέας του παιδικού βιβλίου “Βατραχοπειράγματα”