Βράδυ. (Μη με ρωτάς ώρα, μέρα και τόπο… αυτά είναι σχετικά… πολύ σχετικά, τουλάχιστον για εμένα).
Μέσα στο πνεύμα των ημερών που διανύουμε, άλλοι τρέχοντας και άλλοι με χαμηλότερες ταχύτητες εξαιτίας (και μόνον) του σώματος, που μετά από μια ηλικία όπως και να το κάνουμε… όσα ρεκτιφιέ και να του κάνεις, θα μαρσάρει ασύστολα δίχως να παίρνει όμως εύκολα φόρα, είπα να γράψω. Τώρα στην πορεία κι εσύ κι εγώ θα ανακαλύψουμε το ουσιώδες του Λόγου και το απόσταγμα του αίτιου.
Τα διαχωρίζω αυτά τα δύο, Συνοδοιπόρε του «Τώρα», σε αυτό που κάποια στιγμή «πριν» γράφω (είπαμε… χώρος και χρόνος σχετικά). Βλέπεις, η ουσία δεν αποκλείει την επανάληψη. Το απόσταγμα, όμως, δεν έχει επανάληψη και αυτό καθότι έχει γίνει το πείραμα και η προσομοίωση τόσο πολλές φορές, που πλέον τα βήματα έχουν μαθευτεί και ο τερματισμός –είτε αποτελείς πλέον χελώνα είτε αθεράπευτο μα και επίμονο λαγό– είναι σίγουρος, τον βλέπεις, τον αγγίζεις.
Να έτσι είναι και αυτές οι μέρες… Μέχρι πρότινος λαγοί που τρέχαμε όλοι ανεξαιρέτως ηλικίας ιδιότητας και υποχρεώσεων. Τώρα, λοιπόν, καλείσαι και καλούμαι να γίνουμε τι; Χελώνες!
Ναι, ναι, όπως το ακούς… χελώνες. Και μη μου πεις ότι δεν αντέχεις αυτή τη «μετάλλαξη». Γιατί προσωπικά βλέπω και αφουγκράζομαι παντού και στους πάντες την ανάγκη της μετουσίωσης. Ένα μεγάλο επιτακτικό ΣΤΟΠ. Και μην αρχίσουμε για τα περί πολιτικής. Όχι ότι δεν είμαστε μέλη ενός συνόλου. Σαφέστατα και είμεθα. Πρωτίστως όμως είμαστε ο καθένας χωριστά: Άνθρωπος.
Θαρρείς ότι γνωρίζουμε επαρκώς την ετυμολογία αυτής της λέξεως; Ταπεινά θέλω να νομίζω πως όχι. Δεν τη γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε την ουσία τού να είσαι «Άνθρωπος» το απόσταγμα όμως όχι, όχι, αδύνατον ακόμη. Όσο υπάρχει φόβος και πόνος (όλα τα υπόλοιπα είναι παρεπόμενα και παρακλάδια για εμένα) έχουμε δρόμο. Ωστόσο ένα ανθρώπινο βλέμμα στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά, είναι πια επιβεβλημένο με τόσο «χρόνο» και «χώρο» που ξαφνικά έχουμε και τα οποία στοιχεία δεν έχουν δοθεί τυχαία.
Ταπεινά το διατυπώνω. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν πιστεύει στην τυχαιότητα αλλά δικαίωμα στην αμφιβολία φέρω αναπόδραστα. Εδώ, λοιπόν, διατυπώνω το «ναι»! Σε αυτή τη χρονική περίοδο τυχαιότητα δεν υπάρχει. Κλείνει ένας κύκλος και περνάμε σε έναν καινούργιο, σε αυτό δεν χωρά καμία τυχαιότητα και καμία επίσης αμφιβολία. Και πάντα στο κλείσιμο ενός κύκλου, ό,τι μα ό,τι δεν έχει κατανοηθεί μέσα από εξισορρόπηση συναισθηματικού και νοητικού, συνθλίβεται. Και συνθλίβεται για να σε αναγκάσει να δεις. Να δεις σε ποιο σημείο στέκεις Εσύ, οι σκέψεις σου, οι μορφές σου και η προσωπικότητα, που έχεις αφήσει πλέον να κυριαρχεί στις αλληλεπιδράσεις σου. Γιατί προσωπικότητα και απόσταγμα δεν κάθονται στο ίδιο το θρανίο μετά από ένα σημείο. Το απόσταγμα είναι το οριστικό και μέσα από τη συγχώρεση εαυτού και όχι μόνο, τέλος. Ενώ η Προσωπικότητα Λερναία Ύδρα. Κόβεις τη μία συμπεριφορά, ξερνάει την άλλη μέχρι να σε αποθαρρύνει και μετά να σε «φάει» μέσα από αγωνίες, εμμονές και φόβους. Στην ουσία, λοιπόν, είσαι Εσύ με Εσένα. Απλώς από το τρέξιμο δεν προλαβαίνεις να το συνειδητοποιήσεις.
Τώρα ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΩΡΟ ΕΧΕΙΣ. Από εσένα εξαρτάται τι θα κάνεις τον χώρο. Θα τον κάνεις εργαστήρι ή θα τον κάνεις αποχωρητήριο στο οποίο η ελπίδα, η αγάπη και το θεϊκό σου σχέδιο απλώς «αποβάλλονται μέχρι νεωτέρας»; Εδώ, μπορώ και έχω δικαίωμα, θαρρώ, να κάνω χρήση του δικαιώματος της αμφιβολίας. Γιατί η εσωτερική μάχη μας για τον καθένα χωριστά μαίνεται! Στο χέρι σου και στο χέρι μου είναι η αφύπνιση της ευθύνης, όχι μόνο προς Εαυτόν• αυτό πια θα πάψει να έχει τον χαρακτήρα «δικό σου και δικό μου»• παύει ήδη. Στο χέρι σου και στο χέρι μου είναι να έχει χαρακτήρα παραγωγικό και γεμάτο ενσυναίσθηση και προς κάθε άλλο ον με το οποίο και συγκατοικούμε. Και πάντα αυτό το συμπέρασμα το τοποθετώ στον σεβασμό της ελεύθερης βούλησης και της έννοιας της αυτοκυριαρχίας.
Συνήθως κάθε μου γραπτό αποσκοπεί κάπου. Και η «ΑΦΥΠΝΙΣΗ Ι, Τα Πρώιμα Χρόνια», το πρώτο μου βιβλίο είχε έναν πρώτο σκοπό τότε. Να ακουμπήσει κάθε ψυχή μέσα από το αυτογνωσιακό κομμάτι. Να περάσει το μήνυμα ότι η αυτογνωσία δεν έρχεται για να σε απομονώσει αλλά για να σε γειώσει και να σε τοποθετήσει στο κέντρο της Υπάρξεώς σου. Και η Ύπαρξη το μόνο που σου ζητά, είναι η αγάπη και η αλήθεια σου να εκφράζονται δίχως φόβο και ενοχικό. Θέλω να πιστεύω ότι μετά από δέκα χρόνια αυτό έχει επιτευχθεί. Τα επόμενα δύο βιβλία «Γνώρισε τον Εαυτό σου με το Εκκρεμές» και «Ενίσχυσε τον Εαυτό σου με το Εκκρεμές» γράφτηκαν σε εξαιρετικά «κλειστές» χρονικές περιόδους και με αυξημένη Στατική Παρατήρηση, κοινώς σε μεγάλη απομόνωση. Η Στατική παρατήρηση, είναι το στάδιο συγκομιδής διαλογής και κατάταξης δεδομένων που εισέρχονται στο σύστημα του σώματός σου, από τον χώρο και χρόνο που αλληλεπιδράς παράλληλα με ηλεκτρικά και χημικά σήματα που κυκλοφορούν στο νευρωνικό σου δίκτυο και συντηρούν μέσα σου μνήμες από προηγούμενες ζωές και όχι μόνο. Ο σκοπός αυτών των δύο βιβλίων ήταν η σταδιακή αναφορά και προσέγγιση στα αρχεία προηγούμενων ζωών. Όπως χαρακτηριστικά και επίμονα τονίζω πάντα, σε σημείο γραφικότητας,
«Το να ξέρεις που πονάς μέχρι να κατανοήσεις το γιατί και να το λύσεις… πολλών αρχείων δρόμος. Αλλά ακόμα και έτσι το ταξίδι είναι γλυκό και με πολλά αποστάγματα, αν θες να κοιτάξεις βαθιά μέσα σου. Πολύ βαθιά».
Και ακριβώς αυτή την ευκαιρία έχεις τώρα. Να πάρεις τον χώρο και τον χρόνο σου και να κοιτάξεις όσο πιο βαθιά γίνεται μέσα σου. Να επαναπροσδιορίσεις τις όψεις σου και να βρεις όσα χρειάζεται να αφήσεις πίσω σου και να δώσεις χώρο σε καινούργιες δομές δίχως σύγκριση και μαρασμό.
Το μεγαλύτερο κόστος που έχει η Αφύπνιση είναι η ανάληψη ευθύνης προς Εαυτόν. Ακόμα και αυτο όμως αν το προσεγγίσεις είτε με αμφιβολία είτε με αίσθηση «τυχαιότητας», θα δεις ότι αργά ή γρήγορα θα έλθει, θα ενεργοποιηθεί. Κάνε το, λοιπόν, όσο πιο συνειδητά γίνεται. Και αυτή την περίοδο το «συνειδητά» τολμώ να το ταυτίσω με την έννοια του «Με αγαπώ από την αρχή».
Και θα κλείσω με ένα γνωμικό που με βρίσκει σύμφωνη, από τον Διογένη τον Κυνικό:
«Η φιλοσοφία μού χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας».
Αν το καλοσκεφτώ ξανά… έτσι είναι.
Το βιβλίο της “Αφύπνιση 1” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite