Η σύγχρονη εικόνα ενός κόσμου που αλλάζει διαρκώς όψεις
Κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο του Χρήστου Φιλίππου, που έχει τίτλο «Και οι ψυχές τους ολοένα κυμάτιζαν». Είναι μια συλλογή με διηγήματα, δομημένη σε τρεις ενότητες. Την έκδοση έχει επιμεληθεί η φιλόλογος Πέρσα Πολυβίου.
Κυκλοφορεί από την εκδοτική εταιρεία iWrite στα βιβλιοπωλεία Public και Parga και σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία.
Ο Χρήστος Φιλίππου συνεργάστηκε με δημοσιεύσεις του στην εφημερίδα «Χαραυγή» από το 2013 και μέχρι το 2017 ενεργότερα. Έζησε στη Λευκωσία από το 2010 μέχρι το 2012.
Η πρώτη ενότητα του βιβλίου είναι ένας «σπαραγμός», ή καλύτερα ένας βαθύς αναστεναγμός, για το τι σημαίνει Αριστερά στην Ελλάδα αλλά και στην Κύπρο. Το πρώτο της διήγημα αφορά την Ιστορία της Μακρονήσου, το βασανιστήριο, τον μέγα φόβο του θανάτου, εκεί όπου προσμετράται ο αγώνας, το ιδανικό και το μαράζι, ή η προδοσία και η θυσία.
Εκεί όπου ο χρόνος δεν είναι σχετικός, ρητορεία ή μια απλή διάδραση, αλλά ορίζει τους ανθρώπους ως χαρακτήρες μέσα στα ασφυκτικά του όρια.
Και όσοι δεν άντεξαν και σήκωσαν το ανάστημά τους εντέλει -και πολλοί το πλήρωσαν ακριβά- φωταγώγησαν τους δρόμους της Ιστορίας μια κι έξω σμπαραλιάζοντας τα δεσμά της και τους εκβιασμούς των νικητών.
Τα επόμενα δύο διηγήματα της ενότητας είναι η σύγχρονη εικόνα ενός κόσμου που αλλάζει διαρκώς όψεις. Όπου οι φωτεινές του στιγμές είναι πάντα οριακά τοποθετημένες στη θυσία ή σε μια συνωμοσία πόνου ανθρώπινου…
Η δεύτερη ενότητα είναι ένα οδοιπορικό μνήμης, σχεδόν από τα άδυτα των παιδικών χρόνων του συγγραφέα μέχρι την ενηλικίωσή του, αλλά και αργότερα μέχρι το ταξίδι του στην Κύπρο.
Είναι περιγραφές βιωματικές, οι οποίες πλέκονται πάνω στο δίχτυ του προσωπικού χρόνου και οι οποίες εμπεδώνουν ένα προσωπικό πεζογραφικό ύφος, για να τοποθετηθούν απλά και δίχως εξάρσεις απέναντι σε σύγχρονα κοινωνικά αδιέξοδα ή τη φρίκη του φασισμού και του ρατσισμού ανάμεσα στις ανθρώπινες επαφές.
Η τρίτη ενότητα αφορά αφηγήσεις από τα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και μόνο. Ο Χρήστος Φιλίππου, ως συγγραφέας και δημοσιογράφος την περίοδο από το 2010 έως το 2012, θα δοκιμάσει κάποια ταξίδια στο βόρειο κατεχόμενο τμήμα του νησιού, από τη Λευκωσία μέχρι την Κερύνεια, τη Μόρφου και τη Ζώδια.
Σε κάθε επιστροφή του στον νότο αποτυπώνει αυτά τα ταξίδια σε μικρά χρονογραφήματα. Στην αρχή ως σκαριφήματα και κατόπιν ως ολοκληρωμένες αφηγήσεις. Εκεί ξεκλειδώνει όλη την Ιστορία μέσα του με βοηθό τα σημάδια που του αφήνουν οι πιο ασήμαντες φαινομενικά συναντήσεις του ή και τα πιο μικρά ακόμη συμβάντα στον βορρά.
Φαίνονται λεπτομέρειες στο ξεκίνημα της αφήγησης, αλλά όλα αποκτούν ένα χρώμα, μια ιδιότητα, έναν ήχο διακριτό, οπότε κι ένα ίχνος, ένα νόημα.