Μήπως υπάρχει κάτι που ήρθες να κάνεις εδώ στη γη; Μήπως είναι κάτι που απαιτεί τα µοναδικά χαρίσµατα, την εµπειρία, την ενέργεια και την προσωπική σου αντίληψη; Μήπως είναι κάτι που απαιτεί τη µοναδικότητά σου, κι αν δεν το κάνεις, δεν θα γίνει από κανέναν άλλον; Σε αυτά και σε πολλά ακόμη σπουδαία ερωτήματα δίνει απαντήσεις η , Ho‘oponopono Practitioner και Transformational Coach Βιολέττα Ψωφάκη στην παρακάτω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη αλλά και στο βιβλίο της “Το Μονοπάτι της Ελευθερίας”.
Η μέθοδος Ho’oponopono αποτελεί μια Χαβανέζικη αρχαία πρακτική συγχώρεσης και συμφιλίωσης. Ποιες είναι οι βασικές της αρχές;
Οι βασικές αρχές της φιλοσοφίας του Ho’oponopono είναι: Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να καθαρίζουμε. Όσο περισσότερο καθαρίζουμε, τόσο περισσότερη έμπνευση μπορούμε να λάβουμε από την Πηγή. Υπάρχει είτε Έμπνευση ή Μνήμη και συνήθως είναι Μνήμη. Το μόνο που χρειάζεται καθάρισμα είναι αυτό που υπάρχει μέσα μας. Ο μόνος σκοπός είναι η ελευθερία, το να είμαστε στο σημείο Zero.
Το Ho’oponopono εστιάζει στην ενότητα και σύνδεση όλων όσων υπάρχουν, που είναι βασική Συμπαντική Αρχή, στην ανάληψη ευθύνης όλων μας, όχι μόνο για τη ζωή μας, αλλά και για όσα συμβαίνουν στον κόσμο, ώστε να εξασφαλιστεί η ευημερία κάθε μορφής ζωής στον πλανήτη, και στην απελευθέρωση των μνημών του παρελθόντος από το υποσυνείδητό μας, ώστε να ανακτήσουμε την εγγενή ελευθερία μας.
Απευθύνεται σε όλους; Υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις για τους συμμετέχοντες στη διαδικασία;
Απευθύνεται σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα. Οι «προϋποθέσεις», αν μπορούμε να τις ονομάσουμε έτσι, είναι το να έχει αποκτήσει κάποιος επίγνωση των εσωτερικών του συγκρούσεων και της βίας που υπάρχει μέσα του, η προθυμία του ν’ απελευθερωθεί από τα δεσμά και τον πόνο του παρελθόντος και η δέσμευσή του να παραμείνει στο μονοπάτι που χαράζουν οι επιταγές της καρδιάς και της ψυχής του και που θα τον οδηγήσει στην ελευθερία, παρά τα εμπόδια.
Πιστεύετε ότι όλες οι ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να «θεραπευθούν»; Υπάρχει ένα όριο, το οποίο αν το «περάσει» μια προβληματική σχέση, δεν υπάρχει γυρισμός;
Τα πάντα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους και τη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Αν η σχέση με τον εαυτό μας είναι μια σχέση συμπόνιας, φροντίδας και αγάπης, έτσι θα είναι και οι σχέσεις μας με τους άλλους. Σαν υπάρξεις είμαστε τέλειοι, η ατέλεια βρίσκεται στις πληροφορίες που λαμβάνουμε από το υποσυνείδητό μας και στην ερμηνεία που δίνουμε στα μηνύματα του εξωτερικού περιβάλλοντος (η οποία βασίζεται στις περιοριστικές σκέψεις και πεποιθήσεις μας).
Για να «θεραπευτούν», λοιπόν, οι σχέσεις μας, χρειάζεται να θεραπεύσουμε/καθαρίσουμε το νου μας από όλες τις προκαταλήψεις, πεποιθήσεις, ταμπέλες κι επικρίσεις μας. Σύμφωνα με το Ho’oponopono, θεραπεύομαι όταν αγαπώ τον εαυτό μου. Η θεραπεία επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης. Όταν αγαπώ κάτι, το θεραπεύω. Οπότε, ναι, όλα μπορούν να θεραπευτούν. Φυσικά, εδώ τίθεται το ερώτημα: «Τι σημαίνει αγαπώ; Τι είναι στην πραγματικότητα η αγάπη;». Επιγραμματικά, αγαπώ όταν αποδέχομαι αληθινά αυτό που είναι (το οτιδήποτε), όπως ακριβώς είναι τη δεδομένη στιγμή.
Δεν υπάρχει διαβάθμιση ορίων κοινή για όλους τους ανθρώπους. Ο καθένας από εμάς θέτει τα δικά του όρια, τόσο στον εαυτό του, όσο και στις σχέσεις του. Επίσης, το «προβληματική σχέση» σημαίνει διαφορετικά πράγματα για διαφορετικούς ανθρώπους.
Σύμφωνα με το Ho’oponopono, είμαστε συνδεδεμένοι με ενεργειακές ίνες με όσους ανθρώπους έχουμε αλληλεπιδράσει ποτέ ή συνεχίζουμε να αλληλεπιδρούμε. Οι ενεργειακές αυτές ίνες είναι «βρώμικες», η ενέργειά τους είναι βαριά και μουντή, λόγω των παρελθοντικών μνημών όλων όσων έχουν συμβεί ανάμεσα σε εμάς και ένα άλλο άτομο. Για να επέλθει θεραπεία και ισορροπία, σε κάθε επίπεδο, στη σχέση μας με ένα συγκεκριμένο άτομο χρειάζεται να καθαρίσουμε την ενέργεια της ίνας που μας συνδέει μαζί του και να την «φορτίσουμε» με αγάπη. Η αγάπη θεραπεύει τη σχέση. Η σχέση θα θεραπευτεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά ότι θα συνεχίσει να υφίσταται… Αν νιώσουμε ότι δεν μας κάνει καλό και δεν υποστηρίζει το ανώτερο καλό μας, φυσικά και θα την διακόψουμε. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως δεν θα υπάρχουν κατάλοιπα και τραύματα. Οι άνθρωποι εμφανίζονται στη ζωή μας για να μας βοηθήσουν να μάθουμε αυτά που χρειάζεται να μάθει η ψυχή μας. Πολλές φορές, όταν πάρουμε το μάθημα, η σχέση σταματάει.
Είναι μία τεχνική που προϋποθέτει στενή σχέση μεταξύ αυτού που την εξασκεί και αυτού που θέλει να την μάθει/χρησιμοποιήσει ή μπορεί ο ενδιαφερόμενος να τη μελετήσει διαβάζοντας αυτό το βιβλίο και, ίσως κάνοντας τη δική του έρευνα;
Οποιαδήποτε τεχνική κι αν θέλουμε να μάθουμε, καλό είναι να την δούμε και μια φορά στην πράξη, πέρα από αυτά που έχουμε διαβάσει. Το Ho’oponopono δεν χρειάζεται συνεχείς συνεδρίες. Ο καθένας, εφόσον έχει κατανοήσει τις αρχές που το διέπουν και μπορεί να δημιουργήσει σωστά τις δηλώσεις που χρειάζεται την κάθε δεδομένη στιγμή, μπορεί να το κάνει. Αν η καρδιά σου είναι ανοιχτή στην ανάληψη ευθύνης, τη συγχώρεση, την ευγνωμοσύνη και την αγάπη, είσαι έτοιμος να χρησιμοποιήσεις το Ho’oponopono. Θεωρώ την προσωπική έρευνα θεμελιώδη για οτιδήποτε θέλουμε να μάθουμε ή να κάνουμε. Η ελευθερία μας έγκειται στη δυνατότητα επιλογής που έχουμε. Και για να έχουμε επιλογές χρειάζεται να ψάξουμε, να διαβάσουμε, να ερευνήσουμε, να αμφισβητήσουμε, να στοχαστούμε και να καταλήξουμε σ’ αυτό που η καρδιά και η ψυχή μας νιώθουν αληθινό.
Μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά / βοηθητικά με άλλες μεθόδους, όπως ο διαλογισμός ή ακόμη και η ψυχοθεραπεία;
Στο Ho’oponopono βρήκα όλα όσα είχα διδαχτεί και μάθει από διάφορες ψυχοπνευματικές κατευθύνσεις κι ένιωσα πως, μ’ έναν απλό και εύκολο στην εφαρμογή του τρόπο, εκφράζει και εφαρμόζει τις θεμελιώδεις συμπαντικές αλήθειες που απορρέουν από την μια Αλήθεια, την Αγάπη. Όπως πολλές πρακτικές της ενεργειακής ψυχολογίας, έτσι και το Ho’oponopono, μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά με άλλες τεχνικές. Ο διαλογισμός, κατά την άποψή μου, χρειάζεται να είναι μέρος της ζωής μας ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο. Και δεν μιλώ για τις πρακτικές διαλογισμού που απαιτούν να αφιερώνουμε 1-2 ώρες την ημέρα σε πλήρη ακινησία και σιωπή, αλλά για δεκάλεπτα διαστήματα που αποσύρουμε την προσοχή μας από το εξωτερικό περιβάλλον και εστιάζουμε μέσα μας. Όταν αφιερώνουμε έστω και λίγα λεπτά στην απλή παρατήρηση των σκέψεων, των αισθήσεων καi των συναισθημάτων μας, χωρίς να προσκολλόμαστε σε αυτά, όταν, δηλαδή, γινόμαστε μάρτυρες αυτού που συμβαίνει μέσα μας, αρχίζουμε να αποκτούμε αυτοεπίγνωση και αυτογνωσία, διευρύνοντας έτσι τη συνειδητότητά μας και αυξάνοντας τη δύναμη της παρουσίας μας.
Σχετικά με την ψυχοθεραπεία, δεν μπορώ να πω κάτι γιατί δεν έχω προσωπική εμπειρία και δεν γνωρίζω πώς λειτουργεί και τι ακριβώς συμβαίνει… Θεωρώ όμως ότι το Ho’oponopono μπορεί να χρησιμοποιηθεί με θετικά αποτελέσματα από τον οποιονδήποτε και ανεξάρτητα από το τι άλλο μπορεί να κάνει, επειδή βασίζεται στη συγχώρεση και την αγάπη. Και η αγάπη δεν αντιτίθεται σε τίποτα και δεν συγκρούεται με τίποτα.
Μια από τις αρχές του Ho’oponopono αναφέρει ότι υπάρχει είτε Έμπνευση ή Μνήμη. Τι ακριβώς εννοεί με την Έμπνευση;
Σύμφωνα με το Ho’oponopono, ο σκοπός της ζωής μας είναι η αποκατάσταση της πρωταρχικής μας ταυτότητας, η επιστροφή μας στην αρχική κατάσταση του Κενού ή Zero, στην καθαρότητα και αθωότητα της καρδιάς, στην κατάσταση της αρχικής αγνότητας. Στο σημείο Zero είναι που κατοικεί η Θεϊκή αγάπη προσφέροντας έμπνευση για την επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος, για την επανόρθωση οποιουδήποτε λάθους και για την θεραπεία. Για να λάβουμε έμπνευση χρειάζεται να μπορούμε να δούμε με τα μάτια της αγάπης.
Με τη χρήση των δηλώσεων καθαρίζουμε οτιδήποτε τοξικό υπάρχει μέσα μας, αποκαθιστώντας έτσι την αληθινή μας ταυτότητα, τον φυσικό ρυθμό και τη σύνδεσή μας με την θεϊκή νοημοσύνη. Όταν γίνει η αποκατάσταση, ανοίγει το σημείο Zero και η ψυχή μας γεμίζει με την έμπνευση της Πηγής. Έμπνευση είναι η κατάσταση θεοφορίας, φέρουμε μέσα μας το θείο, και βιώνουμε «ενστικτώδη» ευτυχία.
Όταν αφήνουμε το κενό, με τη γέννησή μας σ’ αυτόν τον κόσμο, αυτόματα έρχεται η αναπνοή, η έμπνευση από την Πηγή. Η επιρροή αυτή δεν περιορίζει τη δραστηριότητά μας, απλά μας επιτρέπει να γίνουμε κανάλι του μηνύματος του Πνεύματος. Η έμπνευση είναι μια γνήσια δημιουργική αίσθηση που δεν κυνηγά το αποτέλεσμα, είναι ο σκοπός του εαυτού της και όχι το μέσο. Οι στιγμές έμπνευσης μοιάζουν υπερβατικές και δεν μπορούν να εξηγηθούν μέσω της λογικής σκέψης. Είναι ένα δώρο που δεν το ελέγχουμε και δεν το κερδίζουμε, μας προσφέρεται.
Γιατί ο διάλογος πολύ συχνά δεν αρκεί και χρειαζόμαστε άλλες μεθόδους συμφιλίωσης με τους άλλους, τα λάθη, το παρελθόν μας ή ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό;
Επειδή δεν βλέπουμε τον κόσμο, τους άλλους και τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι. Τα βλέπουμε και τα αντιλαμβανόμαστε όλα μέσα από τους φακούς της μνήμης μας που είναι θεμελιωδώς εσφαλμένη, επειδή δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το παρελθόν χωρίς να πούμε ψέματα…
Λόγω των μνημών που παίζουν ασταμάτητα στο υποσυνείδητό μας αποκοβόμαστε από την αληθινή μας ταυτότητα και το κέντρο μας, και αγκιστρωνόμαστε από μια ψεύτικη εικόνα του εαυτού που δημιουργεί το μυαλό βάσει των πεποιθήσεών μας. Και το ίδιο ακριβώς κάνουμε και με τους άλλους ανθρώπους και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που βλέπουμε δεν είναι η αλήθεια, είναι η εικόνα που έχουμε δημιουργήσει στο μυαλό μας γι’ αυτά. Κάθε φορά που κοιτάζουμε κάτι δεν το βλέπουμε όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά προβάλλουμε πάνω του την εικόνα του μυαλού μας. Το αποτέλεσμα είναι ότι καταλήγουμε να συνδιαλεγόμαστε με τις εικόνες που έχουμε δημιουργήσει για τους ανθρώπους και όχι με τους ανθρώπους αυτούς καθαυτούς. Και οι εικόνες δεν είναι ούτε ζωντανές ούτε αληθινές.
Εξηγήστε μας τί είναι το Σημείο Zero και ποια η σχέση του με την Κβαντική Θεωρία;
Το σημείο Zero είναι το πεδίο της άυλης αρχέγονης Συνειδητότητας, της απόλυτης Αλήθειας στην οποία «κατοικεί» η Θεϊκή αγάπη. Είναι ο τόπος καταγωγής μας, το σπίτι μας. Η θεμελιώδης ενέργεια της δημιουργίας, που είναι γνωστή ως prana, chi, οργόνη, ζωτική ενέργεια ή ενέργεια zero, είναι καθαρή ενέργεια από το ανεξάντλητο σημείο Zero. Το σημείο Zero είναι η Παρουσία, το Κενό. Όλα προέρχονται από το κενό, η ουσία της ύπαρξής μας και του κόσμου είναι το κενό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το σημείο Zero είναι σαν τη λευκή οθόνη της τηλεόρασης όταν δεν παίζει κανένα κανάλι. Οι εικόνες που εμφανίζονται στην οθόνη είναι προσωρινές, παροδικές, το μόνιμο είναι το λευκό φως από το οποίο εμφανίζονται όλα. Όταν δεν έχουμε μνήμες βρισκόμαστε στο σημείο Zero, ενιαίοι, ολοκληρωμένοι, τέλειοι!
Όταν χρησιμοποιούμε το Ho’oponopono ο στόχος μας είναι η απελευθέρωσή μας από τη φυλακή της μορφής και των φαινομένων και η επιστροφή μας στο σημείο Zero. Οι επιστήμονες μας λένε ότι «το πεδίο μηδενικού σημείου» ή «κβαντικό κενό» είναι ένας ωκεανός υποατομικών δονήσεων που συνδέει τα πάντα στο σύμπαν και αποτελεί τη βάση του υλικού κόσμου, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Η Κβαντική μηχανική αποκάλυψε ότι το σύμπαν δεν είναι μια μηχανή, όπως υποστήριζε η Νευτώνεια φυσική, αλλά προέρχεται από άυλα ενεργειακά κύματα. Τα άτομα είναι κατασκευασμένα από μικροσκοπικούς στροβίλους ενέργειας που συνεχώς εμφανίζονται κι εξαφανίζονται από το πεδίο της ύπαρξη και αλληλεπιδρούν με το αόρατο ενεργειακό πεδίο που αποτελεί το σύμπαν.
Ο αστρονόμος, φυσικός και μαθηματικός James Jeans έχει πει: «Ο νους δεν φαίνεται πλέον να είναι ένας τυχαίος εισβολέας στον χώρο της ύλης… Πρέπει να τον χαιρετήσουμε ως δημιουργό και κυβερνήτη του χώρου της ύλης». Ο David Bohm, ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς φυσικούς του 20ου αιώνα, είπε: «Πέρα και πίσω από την πραγματικότητα των φαινομένων υπάρχει μια αδιαίρετη ολότητα, σε ρευστή κατάσταση, που είναι πάντα παρούσα» και πίστευε ότι η «αδιαίρετη ολότητα» είναι το κβαντικό πεδίο, στο οποίο υπάρχει μια εσωτερική, αόρατη τάξη, όπου όλα τα σωματίδια και κύματα του σύμπαντος είναι αλληλένδετα και αλληλοεπιδρούν ανεξαρτήτως χώρου και χρόνου.
Ο Einstein πίστευε πως ένα μη φυσικό πεδίο είναι η βάση της ύλης και της πραγματικότητας. Το 1944 ο Max Planck ονόμασε αυτό το πεδίο «matrix» και είπε ότι πίσω απ’ οτιδήποτε βλέπουμε βρίσκεται ένας συνειδητός και ευφυής νους, που είναι το δικτυακό πρόπλασμα όλης της ύλης. Ο Wilhelm Reich, ο Nikola Tesla, ο Rupert Sheldrake, ο Ervin Laszlo και άλλοι, αναγνώρισαν την ύπαρξη του πεδίου. Το 2012 βρέθηκε το μποζόνιο Higgs, που έγινε γνωστό ως «σωματίδιο του Θεού», και έδειξε πως η μάζα δεν είναι στο σωματίδιο, αλλά στην αντίσταση που συναντά η κίνησή του λόγω του πεδίου Higgs. Επιβεβαίωσε, δηλαδή, την ύπαρξη του πεδίου.
Σήμερα είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει άδειος χώρος. Ο χώρος είναι ζωντανός και νοήμον, ένα ενεργειακό πεδίο που κρατάει τα πάντα ενωμένα. Η επιστήμη έχει καταγράψει τις αλληλεπιδράσεις του αοράτου κβαντικού κενού με τον υλικό ορατό κόσμο, μέσω πειραμάτων όπως αυτό του DNA Phantom Effect, που πραγματοποιήθηκε το 1992 από τον κβαντικό φυσικό και βιολόγο Vladimir Poponin. Η Κβαντική φυσική μας λέει, επίσης, ότι ένα γεγονός έχει άπειρες δυνατότητες εμφάνισης έως ότου παρατηρηθεί από έναν παρατηρητή. Ότι, δηλαδή, η πραγματικότητα είναι ένα πεδίο άπειρων πιθανοτήτων, από το οποίο ο παρατηρητής, η συνειδητότητα, επιλέγει μέσω των σκέψεων, των συναισθημάτων, των πεποιθήσεων και των κρίσεων που απελευθερώνει, αυτό που θα υλοποιηθεί.
Δεν είμαστε αδύναμα ανθρωπάκια. Μπορούμε και πρέπει να είμαστε η αιτία της ζωής μας και όχι το αποτέλεσμά της.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ