Τα Πέπλα της Κόλασης

1 κριτική για Τα Πέπλα της Κόλασης

1. 

   Βαθμολογήθηκε με 4 από 5

   Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά – 11 Αυγούστου, 2015

   Η Ελένη Βεζύρογλου στο μυθιστόρημα «Τα πέπλα της κόλασης» επιχειρεί μια διαφορετική γραφή ενός σύγχρονου μυθιστορήματος με μια ιδιότυπη περίπλοκη πλοκή! Η αφηγηματική της ικανότητα παρουσιάζει τα γεγονότα και τη συμπεριφορά των ηρώων έτσι, ώστε να είναι μεν δηλωτικά της τρέχουσας καθημερινότητας, αλλά εντέχνως να αποκρύπτονται. Εξ αρχής ο αναγνώστης διακινείται συγκινησιακά, στοχάζεται προκειμένου να ανακαλύψει τα εννοούμενα της συγγραφέως και διαπιστώνει πόσο κοινές είναι οι επιθυμίες των ανθρώπων! Το μυθιστόρημα διαθέτει ερεθίσματα ποσοτικά και ποιοτικά μέσα από έναν αβίαστο λόγο που σου δίνει χρόνο να σκεφτείς! Δεν γράφεται εύκολα ένα τέτοιο έργο αφού η δόμηση και η γραφή προϋποθέτουν μια βασανιστική προβληματική.
   Η Ελένη Βεζύρογλου, τολμά να έρθει σε σύγκρουση με τους θεμελιώδεις νόμους της κοινωνίας, καθώς επιζητεί το αδύνατο, την παραδοξότητα των πραγμάτων που άλλοι απορρίπτουν και άλλοι αποδέχονται. Γιατί τι μπορεί να είναι άλλο η μαγεία παρά μια σκοτεινή πηγή διαφθοράς! Αλλά σε έναν κόσμο με σαθρές, αλλοτριωμένες αξίες, με έλλειψη επικοινωνίας, όπου η ανθρώπινη υπόσταση υποβιβάζεται τι είναι άραγε αυτό που θα απαγορεύσει το άτομο που επιθυμεί συνήθως το κακό του άλλου μέσα από το δήθεν κυνήγι του καλού, να προβεί στη διαχείριση μαγικών μέσων!
   Ψάχνει, λοιπόν η συγγραφέας για νέες δυνατότητες σε άλλους χώρους, άγνωστους ίσως στους αναγνώστες που ικανοποιούν εν μέρει τον εγωτισμό του ανθρώπου μέσα από την περίπλοκη διαδικασία υλοποίησής τους!
   Ο έρωτας τυφλώνει και η ενσάρκωση του παράδοξου εξυπηρετεί, προκειμένου να σταθεί ο αναγνώστης και να σκεφτεί το «εγώ» που μνησικακεί! Γιατί ένα άτομο που ζει αρνητικά τη μοναξιά, με καταρρακωμένες αξίες, όταν φτάνει σε αδιέξοδο σκέφτεται το κακό.
   Ο αναγνώστης δεν είναι βέβαιος για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, δεν εικάζει καν τη συνέχεια καθώς η συγγραφέας μας δίνει τα σκηνικά του «φαίνεσθαι» όχι του «είναι»! Ψάχνει να συνταιριάσει το πραγματικό με το φανταστικό με τη συνύφανση φυσικών στοιχείων και ανθρώπινων, ψυχικών παθών!
   Οι άσχημες καιρικές συνθήκες ως συνύφανση φυσικών στοιχείων και ανθρώπινων ψυχικών παθών, ενισχύουν την πρόοδο της πλοκής και τη κορύφωση για την επιτέλεση του κακού. Τρία πρόσωπα κυρίως, ο μικρόκοσμος μιας οικογένειας και μια φιλική συντροφιά που όμως δεν είναι στην πορεία απλά φιλική, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που συναντιέται με καταστάσεις ελπίδας, αγωνίας, φόβου ενός καθησυχαστικού ή απογοητευτικού κόσμου και με φαντάσματα που προξενούν την αίσθηση του παράδοξου, του υπερφυσικού Έτσι, η Λητώ υποφέρει από μοναξιά, από ένα αίσθημα προδοσίας και από τύψεις γιατί άφησε μια φιλική σχέση μεταξύ του Στράτου-συζύγου και της Τέσσας κληρονόμου μιας έκτασης που ενδιέφερε επαγγελματικά το Στράτο, να εξελιχθεί σε πάθος.
   Ο Στράτος δεν διαρρηγνύει το σταθερό πλαίσιο ενός δεσμού είναι θύμα ενός μυστικού ανομολόγητου ως ένα σημείο έρωτα που αφορά στην Τέσσα, η οποία πάσχει από μια δυνατή συγκινησιακά, μοναξιά.
   Και όταν έρωτας είναι η απουσία του έρωτα, όσο διατηρούνται οι τύποι, οι εμπλεκόμενοι υποφέρουν διαφορετικά ο καθένας. Η Λητώ, λόγω φόρτου εργασίας, αποξενώνεται ακόμα και από τον εαυτό της. Ο Στράτος υποστηρίζει λόγω δουλειάς την κληρονόμο Τέσσα ώσπου οι συναισθηματικές παρορμήσεις επιτελούν το έργο τους! Ερωτισμός ως μοναχική συμπεριφορά που κάθε λέξη μπορεί να επινοεί τον άλλον, αλλά τελικά είναι μια υπό αμφισβήτηση συμπεριφορά που δεν αφήνει πίσω ίχνη. . Δυνατές εικόνες που αντανακλούν την ανισορροπία της κοινωνίας, καθώς τίποτα δεν μένει πια στη θέση του.
   Ελκύει τον αναγνώστη η πλοκή και κυρίως η διακοπή suspense που αφήνει αμείωτο το ενδιαφέρον ως το τέλος. Ο τρόπος γραφής της Ε. Βεζύρογλου λαβαίνει υπόψη το ασυνείδητο υποκινώντας φόβους και αγωνίες. Το τέλος που δίνει η συγγραφέας δεν κλείνει το βιβλίο αντίθετα το αφήνει ανοιχτό, πρόσφορο για ένα άλλο τέλος που μπορεί να δώσει ο αναγνώστης. Άρα, «Τα πέπλα της κόλασης» εμπεριέχουν και μια στάση ζωής, που μέσα από μια άλλη φιλοσοφική διάσταση, μπορούμε να τα λιγοστέψουμε ή να τα αυξήσουμε ανάλογα με το τι βιώνουμε καθημερινά και τι ψυχισμό διαθέτουμε.