Είναι αυτά τα τελευταία ποιήματα που γράφω για σήμερα

100 σε απόθεμα

Περιγραφή
Βιογραφικό Συγγραφέα
Αξιολογήσεις

Είναι εμπνεύσεις αυθόρμητες. Ποιήματα που αφορούν το ανεκπλήρωτο, τον μονόπλευρο έρωτα, τη μοναξιά, τον πόνο, την προσμονή, την ελπίδα, τις ονειροπολήσεις, τη θλίψη, το γεγονός πως όλα θα στρώσουν κάπως κάποτε – και ο κατάλογος συνεχίζεται. Κάποια είναι μικρά, κάποια είναι αρκετά μεγάλα και όλα έχουν ένα κομμάτι της ψυχής μου. Η αρχή έγινε σε διάσπαρτες κόλλες Α4 που συγκεντρώθηκαν, προστέθηκαν μερικά ακόμη και έτσι κρατάτε αυτό το αποτέλεσμα στα χέρια σας. Όποιος και όποια το άρχισε, ας το τελειώσει κιόλας. Σε όποιον άρεσε, ας το μοιραστεί, ή ας το προτείνει σε κάποιον άλλον.

Και, όπως έγραψε η Κατερίνα Γώγου:

«…Γι’ αυτό άμα κάνει κανείς μια κίνηση έτσι για να μας χαϊδέψει
κάνουμε εμείς μια κίνηση πίσω
σα να μη φάμε ξύλο.
Γι’αυτό aν τύχει και μ’αγαπησεις πρόσεχε σε παρακαλώ πολύ πολύ πώς θα μ’ αγκαλιάσεις. Πονάει εδώ.
Κι εδώ. Κι εκεί. Μη! Κι εδώ.
Κι εκεί».

Βιογραφικό Συγγραφέα

Είναι γεννημένος στην Κοζάνη, μια μικρή πόλη στη Δυτική Μακεδονία, μεγαλωμένος στο Δρέπανο και το Μαυροδένδρι Κοζάνης, με μια παιδική ηλικία συνηθισμένη και παράλληλα ιδιαίτερη σαν τον ίδιο. Για ένα μικρό διάστημα είχε τη φιλοδοξία να γίνει ένας από τους καλύτερους αθλητές ελληνορωμαϊκής πάλης – ο «Κρότων Κοζάνης» είναι ένας από τους λόγους που είναι ευγνώμων για την καμπούρα του. Στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική του ΑΠΘ, στη Θεσσαλονίκη, όπου ζει και κατοικεί τα τελευταία έξι χρόνια. Αυτή τη στιγμή είναι ασκούμενος δικηγόρος σε δικηγορικό γραφείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Οι γονείς του και τα δύο αδέρφια του αποτελούν τη μία του οικογένεια και οι φίλοι του, μαζί με κάποια ακόμη κοντινά πρόσωπα αλλά και μερικά που χάθηκαν λίγο στο πέρασμα των χρόνων, τη δεύτερή του οικογένεια.

Από ένα σημείο και έπειτα, δεν περίμενε ποτέ να φτάσει έως εδώ και το θεωρεί θαύμα. Βρίσκει καταφύγιο συνήθως στο γράψιμο, τη μουσική, τα βιβλία, τις ταινίες, τις σειρές, τα manga και τα anime, συν τοις άλλοις.

Κάτι που του λένε οι φίλοι του και το πιστεύει, είναι το εξής: «Ευτυχώς δεν γράφεις όπως μιλάς». Τουλάχιστον βρήκε έναν τρόπο επικοινωνίας.

Ονομάζεται Ορφανίδης Θεόδωρος. Δεν χρειάζεται πολλά για να νιώθει εντάξει. Τα κείμενά του τα υπογράφει ως Ο.Γ.Θ, παρόλο που του λένε πως το σωστό θα ήταν Ο.Θ.Γ. ή Θ.Γ.Ο. – τα δοκίμασε και δεν του άρεσαν.

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.

Δώστε πρώτος μία αξιολόγηση “Είναι αυτά τα τελευταία ποιήματα που γράφω για σήμερα”