Και τώρα θες να µου φορτώσεις τη µοναδική σου επιλογή για νόηµα. Ναι ρε. Στη στέρησα. Ή µάλλον χειρότερα. Νοµίζεις πως στη στέρησα. Ακούς; Τη µοναδική σου επιλογή για νόηµα. Και είχε δίκιο ο µπαµπάς µου. Δεν θα µπορούσα ποτέ να ήµουν κόρη σου.
-10%
Μαυροπίνακας 2x
100 σε απόθεμα
Βιογραφικό Συγγραφέα
Η Ντέµη Θεοφανίδου γεννήθηκε στο Βόλο. Είναι απόφοιτος του τµήµατος Βιοχηµείας & Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας και του τµήµατος Φαρµακευτικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθηνών και έχει φοιτήσει στο µεταπτυχιακό πρόγραµµα Μοριακής Ιατρικής του Ιδρύµατος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδηµίας Αθηνών. Η συγγραφή είναι γι’ αυτήν ένας παράλληλος βίος. Έχει συµµετάσχει σε σεµινάρια διαδραστικής γραφής, συγγραφής θεατρικού έργου, σκηνοθεσίας θεατρικού έργου µε πρώτο δάσκαλο της το Γιώργο Φλωράκη, που της έµαθε τι σηµαίνει να επικοινωνείς το γραπτό σου λόγο χωρίς να αυτολογοκρίνεσαι, πολύ σηµαντικό για έναν άνθρωπο που συνηθίζει να κρατάει τα κείµενα του στα συρτάρια. Το έργο «Μαυροπίνακας2x» δεν µπορεί παρά να κατέχει σηµαντική θέση στην καρδιά της, µιας και αποτελεί το πρώτο κείµενο που διεκδικεί αναγνωστικό κοινό και το οποίο θα ανέβει στη θεατρική σκηνή σε σκηνοθεσία – κινησιολογία της Φρόσως Κορρού. Του εύχεται µε θέρµη καλή επιτυχία.
Αξιολογήσεις
1 κριτική για Μαυροπίνακας 2x
Μόνο συνδεδεμένοι πελάτες που έχουν αγοράσει αυτό το προϊόν μπορούν να αφήσουν μία αξιολόγηση.
| Βάρος | 0.5 kg |
|---|---|
| Συγγραφέας | Ντέμη Θεοφανίδου |
| Σελίδες | 78 |
| Συγγραφέας | |
| Διαστάσεις | 14x21cm |
| Εκδοτικός Οίκος | Εκδόσεις iWrite |
Σχετικά προϊόντα
Η Πασχαλίτσα που Ονειρεύτηκε να βρει την Λαμπηδόνα
Φαντασία σε τρεις Πράξεις και τέσσερις Σκηνές
CretanEvaluator –
Η δημιουργός χάνει το δημιούργημα της. Οι λέξεις που ξεπήδησαν στη φαντασία της, όταν η μόνη της συντροφιά ήταν ο ήχος του πληκτρολογίου, τώρα ξεδιάντροπα ακούγονται σε ολόκληρη αίθουσα. Τα συναισθήματα της που χρειάστηκε τόσος κόπος να παγιδευτούν στο χαρτί τώρα κοινωνούνται από ξένα στόματα. Οι ώρες που παιδεύτηκε πάνω από μια λέξη που δεν κόλλαγε έγιναν δάκρυ, έγιναν γέλιο, έγιναν τρέμουλο σε πρόσωπα άγνωστα. Η δημιουργός χάνει το έργο της. Το έργο που παίρνει υπόσταση, άλλη από τη δική της. Ταξιδεύει πλέον μόνο του – συναντάει κάθε βράδυ άλλους ανθρώπους να διηγηθεί την ιστορια του, καινούργια πρόσωπα να ταυτιστεί. Η δημιουργός χάνει το παιδί της κι απελευθερώνεται. Εν αντιθέσει με τους ήρωές της που δεν βιώνουν πότε τη λύτρωση. Κουβαλούν το παρελθόν τους σε κάθε τους βήμα κι όσο πιο πολύ προσπαθούν να απαλλαγούν απο αυτό τόσο πιο πολύ βυθίζονται. Καταπιεσμένα εγώ από κυρίαρχους προγόνους βγαίνουν στην επιφάνεια και καθήλώνουν τους ήρωες. Στη σκηνή γνωρίζουμε τους δυο πρωταγωνιστές το κορίτσι και το αγόρι, αλλά και την παρεμβατική μητέρα του αγοριού καθώς και τον «κυρίαρχο» πατερα του κοριτσιού που είναι συνεχώς παρόντες είτε σαν αναφορές, είτε σαν μεγέθη σύγκρισης είτε σαν αναθέματα. Εκτός κάδρου ζωγραφίζονται ο βίαιος πατέρας του αγοριού –όπως ακριβώς το κόκκινο χρώμα που δεν υπάρχει πουθενά στη σκηνή αλλά το αισθάνεσαι να βρίσκεται παντού, αλλά και η εκκωφαντική απουσία της μήτέρας του κοριτσιού – όπως η ανία, η βαρεμάρα που διακατέχει τους ήρωες. Ο μαυροπίνακας σταδιακά γεμίζει – καθώς οι νευρώσεις των ηρώων ξεδιπλώνονται στη σκηνή. Ασφάλει, ανοχή, αποδοχή, απόρριψη, σύνθεση δυο τραγικών ηρώων που όσο κι αν αντισταθεί ο θεατής αργά η γρήγορα ταυτίζεται μαζί τους, μέχρι το φινάλε που όλοι μαζί πιασμένοι χέρι χέρι αφήνονται στη μοίρα τους. Οι ηθοποιοί βυθίζονται στο κοινό και το κοινό βλέπει τον εαυτό του στη σκηνή. Το κείμενο είναι σκληρό, δυνατό κι επώδυνο, όπως όλοι οι χωρισμοί. Οι συντελεστές της παράστασης το αναδεικνύουν στο μέγιστο βαθμό – οι ηθοποιοί με το νέυρο που αφήνουν στη σκηνή και η σκηνοθέτης με τους κυμαστισμούς στη δράση που συνεπαίρνουν το θεατή. Η δημιουργός αποχωρίζεται το παιδί της εκεί ακριβώς που γεννιέται η τέχνη.