«Η κάµαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυµένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα»
Κ. Π. Καβάφης
Υπάρχει κάτι Πλατωνικό στον έρωτα του Καβάφη, που τον θέλει όχι απόγονο της Αφροδίτης μα της Πενίας, και ως έτσι, ο έρωτας στον καβαφικό άνθρωπο βιώνεται ως στέρηση. Μπροστά σ’ αυτό το ανεκπλήρωτο, ο ποιητής (μετά)πλάθει τα κορμιά σαν εργαλεία ελευθερίας στον κατά τα άλλα βαρύ μοναχισμό του. Ενώ με τη μνήμη, βρίσκει καταφύγιο στην κάμαρη ενός ιδεατού παρελθόντος που αντιστέκεται στον φθοροποιό χρόνο, διασφαλίζοντας τον πόθο για το ωραίο, το αιώνια γλυκό και ανόθευτο.
Στο ανά χείρας βιβλίο συγκεντρώσαμε όλα εκείνα τα ηδονικά και ερωτικά από τα ποιήματα του Καβάφη, συνθέτοντας έτσι ένα λογοτεχνικό ταξίδι στους μύχιους πόθους της ανθρώπινης ψυχής, όπως αυτή χαρτογραφήθηκε από έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές του Ελληνισμού.
Αριστείδης Πετράκης –
Προσωπικά έχω δυο ράφια σπίτι μου για τον Αλεξανδρινό και δεν με εκπλήσσει πλέον που βγαίνουν τόσα πολλά βιβλία. Ο συγκεκριμένος τόμος όμως, δεν είναι μια ακόμη συλλογή ποιημάτων γιατί οι συντελεστές φροντίζουν να αναδείξουν πτυχές της ποιητικής του Καβάφη που μάλλον ελάχιστα είναι γνωστές. Τόσο η εισαγωγή που φωτίζει το μυστηριακό υπόστρωμα του Αλεξανδρινού όσο και το επίμετρο που ψυχαναλύει σχεδόν τον ποιητή, αποτελούν καίριες προσθήκες στην Καβαφική γραμματεία και σημείο αναφορά. Εύγε στους επιμελητές του έργου. Περιμένουμε και άλλους, πανομοιότυπους τόμους ίσως και με άλλους μεγάλους κλασσικούς.