Κι αν ήτανε, μία φορά κι έναν καιρό, Εκείνη και Εκείνος
Κι αν έμοιασε η ζωή τους -έστω για λίγο- παραμύθι
Κι αν έγινε η αγάπη τους, δέντρο ψηλό στου ήλιου τα μάτια
Κι Εκείνη το πότιζε, το χάιδευε…
Κι Εκείνος το σκάλιζε, το φίλαε…
Κι αν ήμασταν, εγώ κι εσύ, στη θέση τους
Αν ήταν, μια Εύα κι ένας Αδάμ
Και τα ίδια χέρια παύανε ν’ αγαπούνε
Παύανε τα χείλη να φιλάνε
Παύαν να τραγουδάνε
Πόσο καιρό αλήθεια, ‘κείνο το Δέντρο της Αγάπης, θ’ άντεχε;
Χίλια και δυο πουλιά δακρύζουν, κλαίνε τώρα…
Μαίρη Σάμου –
Ένα πολύ όμορφο ποίημα με βαθύ μήνυμα για την αγάπη και το πως παίρνουμε πράγματα δεδομένα στην ζωή μας ενώ όλα χρειάζονται προσπάθεια και φροντίδα. Οι σχέσεις των ανθρώπων δεν θα πρέπει να θεωρούνται ποτέ δεδομένες. Ο συγγραφέας καταφέρνει να μας περάσει όλα τα παραπάνω μέσα από έναν απίστευτο λυρισμό και μια συγκλονιστική επιλογή λέξεων και φράσεων. Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από την βιβλιοθήκη σας.