Μας μάθανε ότι η ζωή είναι δύσκολη και περίπλοκη. Ότι τα αγαθά κόποις κτώνται. Ότι πρέπει να ζεις για να δουλεύεις, αντί να δουλεύεις για να απολαμβάνεις τη ζωή. Μας φύτεψαν μάλιστα την έκφραση «να τα βγάζεις πέρα». Ότι πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να βγάλεις αρκετά χρήματα. Ότι το σημαντικότερο δεν είναι να βρεις μια δουλειά που να σ’ αρέσει αλλά μία ώστε να βολευτείς για πάντα. Ότι τα ταλέντα και η ενασχόληση με τις τέχνες είναι άχρηστα, αν δεν αποφέρουν χρήματα, και σε αποπροσανατολίζουν από τη δουλειά σου. Αυτή που δεν σ’ αρέσει έτσι κι αλλιώς, αλλά βολεύεσαι.
Μας μάθανε ότι τη θρησκεία δεν την επιλέγεις αλλά σε επιλέγει με το που γεννιέσαι, λες και έχεις υπογράψει το πρώτο σου συμβόλαιο με την πιπίλα στο χέρι. Μας μάθανε ότι χρειάζεσαι το άλλο μισό για να είσαι ολοκληρωμένος και γι’ αυτό πρέπει να επενδύεις στους άλλους ανθρώπους. Η κοινωνία μας τόνισε ότι ο έρωτας της ζωής μας είναι εξαιρετικά δύσκολο ως αδύνατο να βρεθεί. Και αν καταφέρεις να τον βρεις, είναι σίγουρο πως δεν θα κρατήσει για πολύ, πως κάποια στιγμή ένας από τους δύο θα απατήσει τον σύντροφό του. Μάλιστα παρέχουν ένα σωρό πειστήρια με όλες τις «μοντέρνες» σειρές και ταινίες που προβάλλουν, λες και η απιστία είναι η φυσική εξέλιξη μιας σχέσης.
Μας έμαθαν πως πρέπει να πας με τα νερά των τάσεων της εποχής, από εξωτερική εμφάνιση έως εσωτερικό τρόπο σκέψης και δράσης, και όποιος δεν ακολουθεί παίρνει την ταμπέλα «εκκεντρικός» και αυτομάτως γίνεται δακτυλοδεικτούμενος. Αυτό άλλωστε χτυπάει στην έμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να είσαι αποδεκτός και ποιος δεν θέλει να είναι αποδεκτός από τους άλλους; Όμως, τι νόημα έχει να είσαι αποδεκτός αν χειραγωγείται το πώς θα ντύνεσαι, το πώς θα σκέφτεσαι και εν τέλει το πώς θα ζεις; Το σύστημα μας έμαθε τον φόβο και τον εκβιασμό, για να μπορεί να εμπορευθεί την ελευθερία και την ελπίδα μας. Μας δίδαξε τη λέξη συμβιβασμό. Παντού το ακούς, όπου και αν πας. Σου φωνάζει το σύστημα, σαν μικρό διαβολάκι: ΣΥΜΒΙΒΑΣΟΥ! Στα προσωπικά σου, στα επαγγελματικά σου, στη ζωή σου ολόκληρη. Μας δίδαξε την έννοια της μετριότητας. Κατά τις διδαχές τους αυτές όμως παρέλειψαν τα πιο σημαντικά.
30 Κλειδιά – Αστέριος Σαμαράς – Εκδόσεις iWrite
Ξέχασαν να μας πουν πως η ζωή δεν έχει μια αντανάκλαση αλλά πολλές, και τις καθορίζουμε εμείς. Πως η ζωή είναι απλή, εμείς την κάνουμε περίπλοκη. Πως έχει τη γεύση που της δίνεις και μπορεί να είναι εξίσου όμορφη και μαγική, αν το επιλέξεις. Ξέχασαν να αναφέρουν ότι σκοπός δεν είναι απλά να επιβιώνουμε, αλλά να φτάσουμε στην αυτοπραγμάτωση κάνοντας αυτό που αγαπάμε, ανεβαίνοντας έτσι από την πρώτη στην πέμπτη βαθμίδα των κοινωνικών αναγκών του Μάσλοου.
Αμέλησαν να μας μάθουν πως όλα σ’ αυτόν τον κόσμο είναι ενέργεια. Από το ίδιο μας το σώμα, την επαφή μας με άλλα άτομα, μέχρι τη φύση αλλά και όλα τα άψυχα αντικείμενα, όλα είναι ενέργεια. Και η ενέργεια αυτή ούτε δημιουργείται ούτε καταστρέφεται, μα είναι πάντα εκεί. Το σχολείο περιορίστηκε να μας διδάξει φυσική υγεία μέσω της γυμναστικής αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε με την πνευματική μας υγεία. Τι πιο σημαντικό από την πνευματική μας υγεία; Είδαμε νωρίτερα πως το σώμα είναι προσωρινό αλλά το πνεύμα ζει αιώνια. Πρώτα αρρωσταίνει το πνεύμα και μετά ακολουθεί το σώμα, γι’ αυτό για να προστατεύσουμε το σώμα, πρέπει να φροντίσουμε και να γυμνάσουμε πρωτίστως το πνεύμα. Αμέλησαν να μας πουν πως δεν χρειάζεται να εργαστείς σκληρά αλλά έξυπνα και ισορροπημένα για να πετύχεις.
Δεν μας είπαν πως η γνώση θα μας ακολουθεί σε όλο το διάβα της ζωής και πως δεν αρκούν ένα-δύο πτυχία. Πως οι θρησκείες υπάρχουν, όπως ακριβώς και οι κυβερνήσεις, για να διχάζουν τον κόσμο και να εφαρμόζουν την αρχή του διαίρει και βασίλευε. Πως ανεξαρτήτως θρησκείας και έθνους, υπάρχουν μονάχα 2 αξίες και αυτές υπερισχύουν καθολικά σε ολόκληρο τον πλανήτη, με σκοπό να ενώσουν και όχι να διχάσουν. Αυτές είναι η αγάπη και η ευγνωμοσύνη.
Συνεπώς, σε όποιο έθνος και αν κατοικούμε, όποια θρησκεία και αν έχουμε επιλέξει, πάντα θα αντικρίζουμε τον δρόμο της αγάπης. Εμείς επιλέγουμε αν θα τον ακολουθήσουμε, όμως αυτός βρίσκεται πάντα εκεί, σε κάθε μας βήμα. Η κοινωνία, με τους ξέφρενους ρυθμούς της, μας απαγόρευσε να ζούμε στο τώρα και μας εγκλώβισε σε μια ατέρμονη παλινδρόμηση ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον. Μας απομάκρυνε από τη φύση, το φυσικό μας περιβάλλον, και μας αποξένωσε από τους άλλους ανθρώπους.
Παρέλειψαν να μας πουν επίσης πως τα ταλέντα και οι ασχολίες είναι αυτές που ευχαριστούν τον άνθρωπο, τον κάνουν δημιουργικό, ισορροπούν το σώμα και το πνεύμα του, τον ολοκληρώνουν. Πως μόνο μέσω της εξάσκησης των ταλέντων μπορεί κάποιος να οδηγηθεί στην επιτυχία και πως η ενασχόληση με τις τέχνες είναι το νερό της ψυχής και η βάση για την πνευματική του καλλιέργεια. Αμέλησαν να μας διδάξουν την επιτυχία, να κυνηγάμε τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας. Δεν θυμάμαι καν αν μας δίδαξαν να έχουμε φιλοδοξίες και όνειρα. Γι’ αυτό η ευτυχία βρίσκεται στα όρια της φαντασίας πολλών ανθρώπων.
Ξέχασαν επίσης να αναφέρουν πως δεν χρειαζόμαστε κανέναν για να ολοκληρωθούμε, πως είμαστε αυτοτελείς και ολοκληρωμένοι από μόνοι μας. Έτσι αλλάζει τελείως αυτό που ψάχνουμε, που δεν είναι το άλλο μισό αλλά ένας άλλος εξίσου ολοκληρωμένος άνθρωπος όπως εμείς. Πως μπορούμε να διατηρήσουμε τον έρωτα όχι μονάχα για τον σύντροφο μα και για τη ζωή, μέχρι και τα βαθιά γηρατειά μας.
Ξέχασαν να αναφέρουν πως σε μια κοινωνία που είναι πλήρως συνθηκολογημένη, η αυθεντικότητα αποτελεί δύναμη και όλοι την ψάχνουν, μα φοβούνται να την εξωτερικέψουν, μήπως δεν είναι αποδεκτοί. Πως καλύτερα να είσαι εκκεντρικός και δακτυλοδεικτούμενος, παρά ένα ακόμα πρόβατο, χειραγωγημένο και άβουλο. Αγνόησε το διαβολάκι του νου σου που ακούει στο όνομα συμβιβασμός, κάνε όνειρα πολλά και εργάσου για να τα φέρεις στην πραγματικότητα.
Έτσι, λοιπόν, για να μάθεις νέα δεδομένα, πρέπει πρώτα να ξεμάθεις τα παλιά και να αποφασίσεις μονάχος σου να κάνεις την αναβάθμιση. Μην την περιμένεις από κανέναν, κυρίευσε τον εαυτό σου και πάρε πρωτοβουλίες!
(το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα της μελέτης αυτογνωσίας του Αστέριου Σαμαρά ”30 Κλειδιά”, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις iWrite)https://www.iwrite.gr/bookstore/autoveltiosi-30-kleidia/
