Ο Τριαντάφυλλος Ζέλλιος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1987. Σήμερα διαμένει με τη σύζυγο και την κόρη του στο Μοναστήρι (Μπίτολα), στην ΠΓΔΜ, όπου και εργάζεται ως επικεφαλής ασφαλείας του Ελληνικού Προξενείου. Παρότι από την παιδική του ηλικία επιθυμούσε να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων και συγκεκριμένα με τη φανταστική λογοτεχνία, μόλις τα τελευταία χρόνια πραγματοποίησε το όνειρό του. Δανειζόμενος εικόνες από τα βιώματα και τις εμπειρίες του, ολοκλήρωσε το πρώτο του βιβλίο το 2016, ενώ το 2017 διακρίθηκε στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος φανταστικής λογοτεχνίας, στο πλαίσιο του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria 2017, λαμβάνοντας την πρώτη θέση με το διήγημά του «Το Πορφυρό Βιβλίο». Το έργο του συμπεριλήφθηκε στο συλλογικό βιβλίο Το Έπος της Φαντασίας: Αδιέξοδο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις iWrite. Το πρώτο μέρος της σειράς φαντασίας Το Φαινόμενο της ΆλΩ (η σπορά) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή.
Η μυθοπλασία του φανταστικού είναι αδιαμφισβήτητα μια περίπλοκη διαδικασία. Πόσο εύκολη ή δύσκολη είναι η σύστασή της για το δικό σας συγγραφικό έργο και σε ποια πεδία κινείται η έρευνα σας για τη συνέπεια της;
Τ.Ζ. Για μένα η μυθοπλασία του φανταστικού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ρουτίνας μου. Είναι κάτι που μου προσφέρει χαρά και ανακούφιση δίχως να απαιτεί προγενέστερη προετοιμασία. Όταν όμως έρχεται η ώρα της συγγραφής, οι κανόνες αλλάζουν. Ακόμα και εάν το έργο μου διαδραματίζεται σε έναν διαφορετικό από τον δικό μας κόσμο, οφείλω να εξηγήσω στον αναγνώστη ποιοι νόμοι και ποιες σταθερές κινούν αυτόν τον καινούργιο γαλαξία. Για τον προγενέστερο λόγο, η έρευνα της συνέπειας ή ασυνέπειας μου επεκτείνεται από τα σύγχρονα επιστημονικά άρθρα μέχρι και τα αποκρυφιστικά σύμβολα αρχαίων πολιτισμών.
Πώς αντιλαμβάνεστε την άποψη πως η συγγραφή είναι μια πνευματική διαδικασία;
Τ.Ζ. Σαφώς και η συγγραφή είναι μια χρονοβόρα και πολλές φορές αχάριστη πνευματική διαδικασία. Για να τη συντηρήσεις ζωντανή, σου ζητάει διαρκώς την αφοσίωσή σου, την αγάπη σου και την ψυχή σου. Εξάλλου, όπως είπε και ο σπουδαίος Έρνεστ Χέμινγουεϊ, «Δεν είναι και τίποτα σημαντικό το γράψιμο. Το μόνο που κάνεις είναι να κάθεσαι μπροστά από μια γραφομηχανή και να αιμορραγείς».
Υπάρχουν σκηνές στα βιβλία σας τις οποίες «κόβετε» στην επιμέλεια;
Τ.Ζ. Ναι, όσες σκηνές εν τέλει επιβραδύνουν την εξέλιξη της ιστορίας πρέπει να αφαιρεθούν ή τουλάχιστον να διορθωθούν.
Κρύβετε στα βιβλία σας μυστικά τα οποία μόνο ελάχιστοι αναγνώστες θα καταφέρουν να ανακαλύψουν;
Τ.Ζ. Στα έργα μου λατρεύω να τοποθετώ ενδείξεις και μυστικά. Μερικά είναι εύκολα ανιχνεύσιμα, ενώ άλλα απευθύνονται σε πιο έμπειρους “ερευνητές”.
Ως αναγνώστης και δημιουργός του είδους, γιατί πιστεύετε πως μας ελκύει το φανταστικό;
Τ.Ζ. Το φανταστικό για πολλούς (συμπεριλαμβανομένου κι εμού) είναι η κόκκινη εξώπορτα από την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα. Ο άνθρωπος ανέκαθεν γοητευόταν από το περίεργο, το απόκοσμο, το διαφορετικό. Το φανταστικό όχι μόνο καλύπτει αυτά τα αρχέγονα ένστικτα, αλλά προσφέρει στους τολμηρούς του αναγνώστες και την αίσθηση της ανακάλυψης αχαρτογράφητων πνευματικών μονοπατιών.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ.
Will o’ Wisp