Η Λίγκα των Ευγενών Αγροίκων

Η µόνη δουλειά που ‘κανα στη ζωή µου ήταν δηµοσιογράφος σε µια εποχή που υπήρχε ακόµα περιθώριο να µπορούν τ’ αγύριστα κεφάλια κι οι εχθροί του καριερισµού να γράφουν µε τον νου στην κοινωνία κι όχι στην τσέπη τους. Σχεδόν τριάντα χρόνια στην Ελευθεροτυπία έτσι έγραφα, µένοντας στον βασικό µισθό πάντα, µα πέρασα καλά, ένας διευθυντής µε σάρκασε κάποτε πως έκανα το χόµπι µου επάγγελµα! Έµεινα στις επάλξεις µέχρι που κλείσανε την εφηµερίδα κι έπαψε η γραφή µου. Μετά, είπα να πιάσω άλλη τέχνη, µα πάντα µ’ αυτό τον σκοπό, να µιλώ σε αγνώστους. Έτσι άρχισα να γράφω µυθιστορήµατα, να λέω µε φαντασίες τις αλήθειες που θέλω να πω. Το πρώτο µου µυθιστόρηµα, το ΤΥΦΛΟ ΦΩΣ, κυκλοφόρησε το 2019, γεγονός που µε δίδαξε τη µεγάλη αξία της διάθεσης και διανοµής του σκέπτεσθαι, παιχνίδι που το ‘χα για εύκολο µα δεν είναι. Γενικώς, ταξίδεψα κάµποσο στην Ελλάδα µα κι έξω, ακόµα κι υπερπόντια, για τη δηµοσιογραφία αλλά και γι’ άλλους σκοπούς, ανθρωπινότερους, µα για τουρισµό, ποτέ! Με την πολιτική καταπιάστηκα µένοντας µακριά της, γίνηκα όπως ένας θεατής θεάτρου που δεν του αρέσει το έργο κι όταν εξέρχεται της αιθούσης λέει στους άλλους πόσο κακό ήτανε. Έµεινα µακριά κι απ’ το µάρκετινγκ, αρνούµενος µέχρι κι ένα βραβείο που µου δόθηκε ερήµην µου. Διότι εµένα δεν µ’ άρεσε να σέρνω διακρίσεις που δίνουν άλλοι ανθρώποι, για να φαινόµαστε ανώτεροι αναµεταξύ µας όλοι. Τέτοιο στραβόξυλο έφυγα έφηβος απ’ τα Γιάννενα όπου γεννήθηκα πριν από αρκετές δεκαετίες και µονάχα περαστικός ξαναβρέθηκα εκεί, κι ούτε καίγοµαι να επιστρέψω στις ρίζες µου, τις πήρα και τις κρατώ µαζί µου, έχω µνήµες ωραίες, κι αυτό µου φτάνει – γιατί να ξαναδώ τον τόπο µου φορώντας τα γυαλιά της µεγάλης ηλικίας πλέον; Οι κάτι άλλες λεπτοµέρειες της ζωής µου δεν νοιάζουν κανέναν. Κι ό,τι είπα το είπα για να δουν όσοι µε πιάσουν στα χέρια τους πώς έζησα, άρα µε ποιον έχουν να κάνουν και τι σόι πράµατα µπορεί να διαβάσουν γραµµένα από έναν τέτοιο άνθρωπο.

Α.Φ.