Στις 13 Σεπτεμβρίου θα χτυπήσει το πρώτο κουδούνι της φετινής σχολικής χρονιάς.
Ανακούφιση για κάποιους γονείς…
Αγωνία για κάποιους άλλους…
Είναι η 18η χρονιά που θα αντικρίσω γονείς κι από τις δύο κατηγορίες. Κοιτώντας τα μάτια τους εύκολα τους αναγνωρίζω. Μπορώ να καταλάβω τι νιώθουν οι πρώτοι. Εργαζόμενοι κυρίως, με δύσκολο ωράριο και υποχρεώσεις. Έχουν πάρει άδεια εκ περιτροπής το καλοκαίρι για να κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι. Τώρα δε βλέπουν την ώρα να ανοίξει το σχολείο και να βρουν τον κανονικό ρυθμό τους.
Στην άλλη κατηγορία κυρίως μαμάδες που δε δουλεύουν ή που μέχρι τώρα είχαν τα παιδιά τους στην ασφάλεια του σπιτιού με τη γιαγιά και τον παππού. Και τώρα έρχεται η ώρα του αποχωρισμού. Μας κοιτάζουν στα μάτια σαν να θέλουν να διαγνώσουν αν είμαστε οι κατάλληλοι για να εμπιστευτούν το παιδί τους. Είμαι σίγουρη πως μετρούν τα λεπτά μέχρι να ανοίξει η πόρτα την ώρα της αποχώρησης.
Και το σχολείο αρχίζει! Αρχίζει και για τους γονείς που νιώθουν ανακούφιση και γι’ αυτούς που αγωνιούν. Κυρίως όμως αρχίζει για τα παιδιά και τους νηπιαγωγούς!
Όταν κλείνει η πόρτα για τους γονείς, οι νηπιαγωγοί μαζί με τα παιδιά δημιουργούν αργά αλλά σταθερά ένα νέο δικό τους κόσμο. Για εκείνο που πρέπει να είναι σίγουροι οι γονείς είναι ότι ο κόσμος αυτός είναι μαγικός, παραμυθένιος και μοναδικός και έχει τους δικούς του κανόνες που εμείς οι ίδιοι θα φτιάξουμε για να κάνουμε τη ζωή στο σχολείο να κυλάει με χαμόγελο και χαρά.
Μόλις η πόρτα κλείσει για τους γονείς, παιδιά και νηπιαγωγοί θα γνωριστούμε. Θα απλώσουμε τα χέρια μας και θα γίνουμε μια ομάδα. Θα παίξουμε, θα μάθουμε να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα ξέρουμε πως μέσα στο σχολείο δε θα είμαστε ποτέ μόνοι. Θα μάθουμε να μοιραζόμαστε και να διεκδικούμε χωρίς να είμαστε επιθετικοί.
Και μετά θα μάθουμε να παρατηρούμε τη φύση και τον κόσμο μας. Θα γνωρίσουμε τον κόσμο κοντά μας και μακριά μας, σε άλλα μέρη της γης. Θα φτάσουμε ακόμα και στους πλανήτες και τα αστέρια με δικά μας διαστημόπλοια αποκλειστικά για παιδιά και νηπιαγωγούς.
Θα γίνουμε εξερευνητές και επιστήμονες και καλλιτέχνες. Θα γίνουμε τόσο μικροί που θα μπορούμε να χωρέσουμε σε μια σταγόνα νερού και τόσο μεγάλοι που θα μπορούμε να αγγίξουμε τα αστέρια και να τα φέρουμε στη γη. Θα μετρήσουμε, θα υπολογίσουμε, θα ανακαλύψουμε, θα δημιουργήσουμε…
Και το νηπιαγωγείο θα μας ταξιδεύει καθημερινά σε καινούριες εμπειρίες. Είναι σίγουρο πως κανένα παιδί δε θα θέλει να χάσει ούτε ένα ταξίδι στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Και σιγά σιγά το νηπιαγωγείο θα γίνει το αγαπημένο μας σχολείο, ο καινούριος μας κόσμος γεμάτος παιχνίδι και γνώση.
Και τότε να είστε σίγουροι πως δε θα κρατήσουμε αυτόν τον κόσμο μόνο για μας. Θα τον μοιραστούμε μαζί σας. Γιατί στηριζόμαστε σε σας αγαπητοί μας γονείς. Γιατί δικαιούστε κι εσείς να ζήσετε στον κόσμο μας για να μας συμπαραστέκεστε και να μας βοηθάτε σε κάθε δυσκολία.
Απλά εμπιστευτείτε μας. Πρώτα τα παιδιά σας και εμάς μετά τους νηπιαγωγούς.
Καλή σχολική χρονιά με καλή διάθεση και χαμόγελο!
~Το παρόν κείμενο υπογράφει η Αποστολία Σαββαλάκη, συγγραφέας του παιδικού βιβλίου “Η Άλκηστις από τη χώρα που τα όνειρα πέφτουν από τον ουρανό”
H Αποστολία Σαββαλάκη σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας. Αργότερα συνέχισε στο Τμήμα Επιστημών της Εκπαίδευσης στην Προσχολική Ηλικία του ΔΠΘ (ΤΕΕΠΗ) και ακολούθησε τα μαθήματα του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Σπουδών του ίδιου τμήματος «Εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία». Ασχολήθηκε ιδιαίτερα, μέσω των σπουδών της, με τη Φιλοσοφία για Παιδιά. Εργάζεται ως νηπιαγωγός σε νηπιαγωγείο της πόλης της.~