Κάθε γυναίκα φτιάχνει μία λίστα με τους στόχους που θέλει να εκπληρώσει στη ζωή της.
Οι στόχοι αυτοί συνήθως, χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: “οικογένεια” και “καριέρα”. Επίσης υπάρχει πάντα και ένα χρονικό όριο που βάζει κάθε μία, αναλόγως με τις ανάγκες της. Ίσως, τελικά ο χρόνος να μην αγαπάει τις γυναίκες. Τρέχει τόσο γρήγορα για αυτές, αναγκάζοντάς τες να ισορροπήσουν πολλούς ρόλους μέσα σε ένα στενό χρονικό περιθώριο. Τις πιέζει τόσο πολύ, που κάποιες φορές τις κάνει να μπερδεύουν τις προτεραιότητές τους.
Η Ελεονώρα είχε συμπληρώσει από πολύ νωρίς τη λίστα με τους στόχους της. Μέχρι τα τριάντα, έπρεπε να είχε μία καλή θέση σε διαφημιστική εταιρεία που δούλευε και επίσης να έχει βρει τον άντρα της ζωής της. Σε μία βδομάδα ήταν τα γενέθλιά της. Θα άφηνε τη δεκαετία των είκοσι και θα έμπαινε στη δεκαετία των τριάντα. Τα πρώτα “-άντα” πλησίαζαν, όπως έλεγαν και οι φίλες της. Για την Ελεονώρα, η δεκαετία που θα ερχόταν θα άλλαζε τη ζωή της προς το καλύτερο.
Ευτυχώς, οι στόχοι που είχε θέσει, είχαν σχεδόν εκπληρωθεί. Στη δουλειά της οργάνωνε ένα μεγάλο πρότζεκτ το οποίο επρόκειται να παρουσιάσει σύντομα, ενώ στη προσωπική της ζωή υπήρχε η απόλυτη ευτυχία. Ο Πέτρος ήταν πάντα δίπλα της, την αγαπούσε και τη στήριζε. Τις τελευταίες ημέρες η Ελεονώρα είχε βάσιμες υποψίες πως ο Πέτρος σκόπευε να της προτείνει να γίνει η γυναίκα του.
Η παραμονή των γενεθλίων της έφτασε και εκείνη οργάνωνε γεμάτη άγχος τη παρουσίασή της. Αύριο θα ήταν μία πολύ κρίσιμη μέρα στη δουλειά. Από αυτή την παρουσίαση θα κρινόταν η εξέλιξή της στην εταιρεία.
Γέμισε ένα “κουβά” πατατάκια και άναψε τον υπολογιστή της. Μέσα σε λίγα λεπτά τα πατατάκια είχαν τελειώσει. Ήταν πολύ νευρική. Κάτι γλυκό, ίσως να την ηρεμούσε. Η πραλίνα σοκολάτας και ένα μεγάλο κουτάλι, έδωσαν τη λύση. Μάλλον θα ήταν τρύπιο το βάζο, αφού μέσα σε λίγη ώρα άδειασε και ας ήταν οικογενειακή συσκευασία. Θυμήθηκε ότι στη τσάντα της είχε μερικά ζελεδάκια. Χαμογέλασε καθώς άνοιγε το σακουλάκι. Και έτσι πέρασε το βράδυ. Δούλευε και έτρωγε… έτρωγε και δούλευε!
Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα του βιβλίου “Διατροφή για Σκέψη” των συγγραφέων Ραφαέλικα Γεωργαλλή και Χρύσα Καραγιάννη. Δείτε εδώ το βιβλίο με τις εφτά διατροφικές ιστορίες, εφτά διαφορετικών γυναικών… που ίσως θυμίζουν τον εαυτό μας!