Ο χαρακτηρισµός «πιθανές ενδείξεις», χρησιµοποιείται για να τονίσει ακριβώς ότι αν το παιδί παρουσιάσει κάποια ή κάποιες από αυτές τις ενδείξεις, δεν είναι απόλυτα βέβαιο ότι εκφοβίζεται.
Έτσι, ενδεικτικά, είναι πιθανόν το παιδί να είναι θύµα εκφοβισµού όταν:
1. Έχει συνήθως µειωµένη διάθεση ή διάθεση η οποία υπόκειται σε διαρκείς ξαφνικές αλλαγές
2. Αρνείται να πάει στο σχολείο µε πρόσχηµα κάποια αδιαθεσία – κάνει αδικαιολόγητες απουσίες
3. Αλλάζει τη διαδροµή προς και από το σχολείο (προφανώς επειδή δεν θέλει να συναντηθεί µε κάποια άτοµα)
4. Καθυστερεί να πάει στο σχολείο ή αργεί να επιστρέψει στο σπίτι (για να αποφύγει και πάλι άτοµα)
5. Αρνείται να συµµετάσχει σε σχολικές δραστηριότητες (προσπαθεί να είναι αόρατο, να µην τραβά καθόλου την προσοχή)
6. Παρουσιάζει απροσδόκητη µείωση της µαθησιακής του επίδοσης και πτώση των βαθµών του (υπάρχουν έρευνες οι οποίες αποδεικνύουν άµεση αιτιακή σχέση ανάµεσα στον εκφοβισµό και στα µαθησιακά αποτελέσµατα, σηµείο το οποίο θα παρατεθεί σε επόµενο κεφάλαιο)
7. Παρουσιάζει προσκόλληση σε εκπαιδευτικούς, σε ενήλικες ή στα γραφεία κατά τη διάρκεια των διαλειµµάτων (άτοµα και µέρη στα οποία νιώθει περισσότερη ασφάλεια)
8. Στην περίπτωση του σωµατικού εκφοβισµού, αποφεύγει να δώσει εξηγήσεις σχετικά µε την αιτία πρόκλησης των σηµαδιών και των µελανιών που φέρει στο σώµα του
9. Ζητά από τους γονείς του να του δώσουν περισσότερα χρήµατα συγκριτικά µε όσα ζητούσε στο παρελθόν (σε αρκετές περιπτώσεις, ο θύτης είναι δυνατόν να ζητήσει/απαιτήσει από το θύµα να του αγοράζει φαγητό ή οτιδήποτε άλλο από το κυλικείο)
10. Παρουσιάζει διάφορα ψυχοσωµατικά προβλήµατα, τα οποία θα αναλυθούν εκτενέστερα στη συνέχεια
Το παρόν κείμενο αποτελεί κεφάλαιο του βιβλίου «Σχολικός Εκφοβισμός» το οποίο υπογράφει η συγγραφέας, εκπαιδευτικός και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου με ειδίκευση στο Σχολικό Εκφοβισμό, Δωρίτα Μαρκαντώνη.
Ο εκφοβισµός είναι µια µάστιγα που µας αφορά όλους! Δείτε το βιβλίο εδώ.