ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΣΑΜΟΥ
Μια κούπα με αχνιστό καφέ κι η οθόνη του υπολογιστή γεμάτη με λέξεις να με κοιτάζουν και να μου χαμογελούν. Κι εγώ με τη σειρά μου να κοιτάζω την παράγραφο που μου έχει απομείνει στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου μου. Ο τίτλος του κεφαλαίου «Μια φορά για πάντα». Πολλοί με ρώτησαν: «Γιατί μια φορά αλλά για πάντα; Τι είναι αυτό που θα συμβεί μια φορά και θα διαρκέσει για πάντα;».
Το «Κάρμα… μια φορά για πάντα» δεν γράφτηκε για τους ρεαλιστές αυτής της ζωής. Το έγραψα για τους ονειροπόλους. Το έγραψα για εκείνους που πιστεύουν πως παρά τις ζοφερές στιγμές που ίσως γευτούν στη ζωή, θα βρουν το δικό τους κάρμα. Το έγραψα για τους «επαναστάτες» του έρωτα και της αγάπης. Το έγραψα για εκείνους που δεν θα πάψουν να αναζητούν το πηγαίο συναίσθημα, το αληθινό σε κάθε διαπροσωπική τους σχέση. Για εκείνους που όταν ερωτεύονται, αψηφούν εμπόδια και παραβλέπουν κανόνες και ανούσιες νόρμες συμπεριφοράς.
Μια κλωστή δένει τα πάντα στη ζωή, το ίδιο και στον έρωτα. Η ιστορία μου θέλω να σας κάνει να βρείτε αυτήν ακριβώς τη λεπτή κλωστή. Να κάνετε παύσεις και να αναρωτηθείτε για το αν έχετε αισθανθεί την αύρα του φτερωτού θεού αλλά και της μοίρας, που θα τεστάρει τις αντοχές σας στο θέμα του έρωτα.
Ο έρωτας είναι κάρμα. Κανείς δεν ξεφεύγει από το σχέδιο που πλέκεται αργά στο υφαντό της ζωής. Εκείνος κι εκείνη, ζωντανεύουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου ζώντας το αναπόφευκτο. Δύο σώματα που θα αναμετρηθούν στον στίβο της προσμονής, της λαχτάρας και του πόθου. Και δεν θα τους νοιάξει το πριν. Δεν θα τους επηρεάσει το μετά. Ζούνε για το τώρα κι αυτό είναι αρκετό. «Σε αγαπώ για το τώρα, σε αγαπούσα πάντα και θα σε αγαπώ μέχρι το τέρμα του πάντα», είναι η φράση με την οποία σφραγίζεται το δικό τους Κάρμα.
«Μια φορά» χρειάζεται για να σε αφυπνίσει ο έρωτας, να σε βγάλει από τη λήθη της συναισθηματικής αδράνειας και μαζί με ένα ακόμη ζευγάρι μάτια που σε κοιτούν βαθιά, να σε στείλει στο «για πάντα». Για εμένα, όλα είναι «Κάρμα… μια φορά για πάντα».
Η κούπα με τον καφέ άδειασε. Οι λέξεις πήραν θέση και στέκουν καμαρωτές για να πέσει η αυλαία. Άλλωστε, τι χρειάζεται μια ιστορία με πεπρωμένο; Έναν αργαλειό, νήματα αγάπης και μια τεχνίτρια που ξέρει να υφαίνει τις νύχτες που ο κόσμος κοιμάται.
Καλή σας ανάγνωση!