Μια φορά κι έναν καιρό, θα ’μουνα δεν θα ’μουνα δυο χρονών, έκανα την πρώτη μου απόπειρα συγγραφής, με θύμα το σημειωματάριο του μπαμπά μου. Στα τέσσερά μου επεκτάθηκα στο ξύλινο τραπέζι του πινγκ-πονγκ, όπου χάραξα το επόμενό μου συγγραφικό πόνημα. Μεγαλώνοντας, άρχισα να γράφω σε τετράδια κι ημερολόγια δικά μου, αλλά πιο πολύ διάβαζα. Παραμύθια κλασικά, μύθους του Αισώπου, ελληνική μυθολογία, παραμύθια λαϊκά, άλλα αστεία κι άλλα τρομακτικά. Εννιά ετών αποφάσισα τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω: δασκάλα. Και, με τη βοήθεια του Θεού, το πρώτο μου μεγάλο όνειρο πραγματοποιήθηκε. Μετά τις σπουδές και την οικογένεια, μια φλόγα που έκαιγε μέσα μου, άρχισε να φουντώνει όταν τα παιδιά μου άρχισαν να μου ζητούν να τους διαβάζω παραμύθια αλλά και να φτιάχνουμε μαζί ιστορίες. Και κάπου εκεί, γεννήθηκε ο κύριος Ρο, έτσι ξαφνικά, μια φορά κι έναν καιρό! Και σαν μια καθωσπρέπει δασκάλα που βασανίζει τα παιδιά με κανόνες και ορθογραφία, δεν θα μπορούσε να μην πρωταγωνιστεί στην ιστορία μου αυτή η κυρία Γραμματική. Ένας φιλόξενος εκδοτικός, με επαγγελματισμό, σεβασμό στον συγγραφέα αλλά και στον αναγνώστη, αγκάλιασε την ιδέα μου και τη μετέτρεψε σε βιβλίο. iWrite, λοιπόν, και ένα ακόμα όνειρο πραγματοποιείται. Με συγκίνηση πήρα στα χέρια μου τα πρώτα σχέδια του νεαρού, ταλαντούχου ζωγράφου, Αδάμου Χατζηκωνσταντή. Μα η πιο σημαντική στιγμή είναι όταν παίρνεις στα χέρια σου το πρώτο σου βιβλίο: το μυρίζεσαι, το μετροφυλλάς, ακούς αυτόν τον γλυκό ήχο των σελίδων… το βλέπεις στα ράφια των βιβλιοπωλείων, το βλέπεις στα χέρια των μικρών παιδιών!